XİTABƏT

is. [ ər. ]
1. Xətiblik.
2. Səlis və aydın nitq söyləmə qabiliyyəti.
Ey süxəndanan, bu günlər bir hidayət vəqtidir! Ülfətü ünsiyyətə dair xitabət vəqtidir! M.Ə.Sabir.

□ Xitabət kürsüsü – natiq üçün düzəldilmiş xüsusi hündür yer.
Qurban ağır-ağır ayağa durub xitabət kürsüsünə yaxınlaşdı. İ.Şıxlı.
Bir stəkan təmiz su; Bir xitabət kürsüsü; Ürəyimin gur səsi; Dalğa-dalğa yayılsın; Yer də, göy də ayılsın! X.Rza.

XİTABƏN
XİTABNAMƏ

Значение слова в других словарях