ZƏNN

[ər.] сущ. 1. гиман, игьтимал, къетӀи тушир фикир, зенд; zənn etmək (eləmək) зенд авун, гиман авун, игьтимал авун, фикирун; zənnimcə зи фикирдалди (игьтималдалди), за фикирзавайвал, завай хьайитӀа, завди; zənnini yayındırmaq фикир акадарун, какадарун; 2. гиман, шак, шаклувал; 3. макь, хурун зигьин, рикӀел хуьнин алакьун.