1. Kafi dəlil üzərində əsaslanmayan ehtimal, güman, qeyri-qəti fikir.
Qəzetin olmadı bu həftə əyan; Yüz yerə getdi zənnü fikrü güman.
Mənim zənnim ayrı yerə getdi.
□ Zənn etmək (eləmək) – güman etmək, ehtimal etmək, düşünmək.
[Əhməd:] Mən elə zənn edirdim ki, Gülnazın nazənin səsin eşitsəm bihuş olaram.
[Bəhram Pəriyə:] Mənim adımla özünü təsvir edirsən, zənn edirəm.
Zənn etməyin o saçlar özözünə ağarmış.
Zənn ilə – diqqətlə.
Qürbət bir şəhərin bazarında iki adam qabaq-qabağa gəlib bir-birinə zənn ilə baxdılar.
Ağa sağ əlini çənəsinə dayadı, kirpiklərini bir dəfə də qırpmadan Tahirə zənn ilə baxdı.
Zənnim kəsmir – güman etmirəm, inana bilmirəm, ağlım kəsmir.
Zənnimcə – mənim fikrimə görə, fikrimcə, düşündüyümə görə, ehtimalıma görə. Zənnimcə, o, doğru demir. Zənnimcə, bu gün soyuq olacaq.
– [Nadir bəy:] Yalnız Çingizi, yaxud onun kimi bir-iki cahangiri haqsız görüb də, başqalarını haqlı göstərmək, zənnimcə, pək böyük bir haqsızlıqdır.
[Xanım:] Qısqanclıq yaxşıdır yerində; Hər şey üstə qısqanclığa meydan verməyin, zənnimcə, mənası yoxdur.
Zənnini yayındırmaq – çaşdırmaq, fikrini azdırmaq.
İlyas uzandığı yerdə sakitcə dayanıb düşmənin zənnini yayındırırdı.
2. Şübhə, şəkk, güman.
Zənnin kimə gedir? – Mümkün olsa lap kökündən qaldırıb bir zənn ilə; Cümlə mətbuatı viran etməli bundan sora.
[Hacı:] Mənim səndən zənnim var idi.
3. Yaddaş, hafizə.
[Zülfüqar dedi:] Zənnim korlanıb, sizi yaxşı tanıya bilmədim.