ÖNCÜL
сущ., прил. 1. кӀвенкӀве авай, кӀвенкӀвечи; 2. кьиле авай(ди), вилик физвай(ди), чӀехиди.
I. i. leader (in herd); ~ olmaq to be* a leader II. s. leading; ~ dövlət xadimi a leading statesman*
Tam oxu »прил. 1. см. önçü 2. передовой (идущий, движущийся впереди остальных); ведущий. Öncül yer (mövqe) tutmaq занимать ведущее место (передовую позицию); ö
Tam oxu »is. və sif. 1. Qabaqcıl. …Qəhrəman istəyir balaca Sabir … öncül adamlardan olsun. S.Rəhimov. Lakin Qüdrət heç şübhə etmirdi ki, Aslanov yoldaş onun ad
Tam oxu »