1. Üz sözündəndir (yorğan üzü).
2. Yəhərin qaltağına dəvə, at, öküz və s. gönündən düzəldilən üzdür (“çexol”dur), üz sözündən əmələ gəlib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
1. Üz sözündəndir (yorğan üzü).
2. Yəhərin qaltağına dəvə, at, öküz və s. gönündən düzəldilən üzdür (“çexol”dur), üz sözündən əmələ gəlib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
сущ. 1. ччин, ччин ийидай парча ва мс.; döşəyin üzlüyü месин ччин; // прил. ччин авун патал виже къведай, ччинин (мес
Tam oxu »i. mask; qılınc oynatma üzlüyü fencing mask; ~ qoymaq to put* on a mask; üzlüyünü atmaq to throw* off / to pull off / to drop one’s mask
Tam oxu »I сущ. 1. обивка (ткань, кожа, железо и т.п., предназначенные или служащие для обивки). Dəri üzlük кожаная обивка, məxmər üzlük бархатная обивка, dəmi
Tam oxu »is. 1. Üz çəkmək üçün yarar parça və s. Döşək üzlüyü. // Sif. mənasında. Üzlük çit. Üzlük məxmər. // sif
Tam oxu »