ŞİN
[alm. Schine] сущ. шина (1. шин (чархунал акьалждай ракьун ва я резиндин банд, ченбер); // шинрин (мес. завод); 2. мед. бедендин (гзафни-гзаф гъилин, кӀвачин) бинт арушзавай чка юзун тавун патал кутадай кьелечӀ кьул хьтин затӀ).
is. [alm. Schine] 1. Təkər qurşağı; təkərin üstünə taxılan dəmir çənbər. Təkərin dəmir şini xırda daşları əzib qıcırdadı
Полностью »I сущ. шина: 1. металлический обруч, которым обтянут обод колеса 2. резиновый обруч, а также оболочка из прорезиненной ткани (покрышка) с резиновой ка
Полностью »I (İmişli) sovrulmamış taxıl topası. – Şində iki xırman taxıl vardı II (Qax) taxtabiti
Полностью »