1. Hər hansı bir işdə (ticarətdə və s.-də) başqası ilə birgə iştirak edən adam; ortaq.
Əbülhəsənbəy cavahirfüruş və onun şəriki Ağa Əsəd Tütünçü oğlu öz ticarət işlərinə baş çəkməkdən ötrü Culfaya gedirlər.
Hacı Nəsir ayrı bir yerdə yaşayan şərikilə hesab çəkməyə getmişdi.
□ Şərik etmək (eləmək) – özünə ortaq etmək.
[Əsgər bəy:] Mən onun özünü də tovlaşdırıb özümüzə şərik edə billəm.
[Ruqiyyə Əhmədə:] Dərdinə məni şərik et.
Şərik olmaq – 1) ortaq olmaq. Alverdə şərik olmaq, ortaq olmaq;
2) iştirak etmək, yoldaşlıq eləmək, birləşmək.
Öz müsibətimi unudub [Xədicənin] qəminə şərik oldum. ;
3) razılaşmaq, qoşulmaq. Dostumun fikrinə şərik oldum.
Şərik çıxmaq – bir işdə iştirak etmədiyi halda, şəriklik iddiasında olmaq.
2. İştirak edən, əli olan, əlbir olan.
[Fərraşbaşı:] Bəli, batində o da Ağa Mərdanın şəriki imiş.
[İbrahim bəy:] …Belə işdə Camal bəylə şərik iş görənin biri də o Hacı Qurban lənətullahdır.
3. Şərikəm şəklində – razıyam, qoşuluram, etirazım yoxdur.
[Həcər xanım:] Mən də onun fikrinə şərikəm.
[Ata:] Mən sənin sözünə şərikəm, Heybət, – dedi.
