ƏNBƏRİN

sif. [ ər. ənbər və fars. …in] klas. şair. Ənbər kimi ətirli, ətir saçan.
Cənnətin ənbərin qapıları usta Ağabalanın üzünə açıldı. Çəmənzəminli.

ƏNBƏRİ
ƏNBİR

Значение слова в других словарях