ƏSİL

\[ər.\] сущ. эсил (1. асас, темел, бине; // мана, пун; 2. прил. эсил авай, эсиллу, асиллу, хъсан, къени (мес. кас); 3. сифте кьил, эвел кьил, эвел; // пер. гьакъикъат, герчеквал, дугьривал; 4. оригинал; 5. прил. гьакъикъи; дугъри, дуьзгуьн, герчек, дуьз; əsil usta эсил устӀар; əsil insan эсил инсан; // əslinə baxsan (baxdıqda, qalanda) асул лагьайтӀа, дуьз лагьайтӀа, гьакъикъатда; 6. асул, асас, кьилин, лап важиб тир, лап кьетӀен (мес. метлеб, месэла); 7. эсил-несил, сихил, несил, куьк; 8. лап сад лагьай, лап куьгьне, виликан, сифтегьан; 9. халис, саф, михьи; əsil gümüş эсил гимиш; əsil nehrə yağı эсил кварцин дуьдгъвер; 10. лап, гьагьа; 11. əslində а) эсилдик, куькуьник; б) сифте, вилик, лап эвелдай; в) асулдай, гьакъикъатда).