ГАРДАН

(-ди, -да, -ар) 1. boyun; gərdən; гардандин boyun -i [-ı]; гардандин тар anat. boyun onurğası; 2. dan. gədik, dağın beli; aşırım; bəzən «gərdənə, keçid» şəklində; * гардан кӀирун a) boyun əymək, ikiqat olmaq, alçalmaq; b) tabe olmaq, itaət etmək; c) boynunu burmaq, yazıq-yazıq, fağır-fağır durmaq; гардан кьун a) boynundan yapışmaq, boynundan tutmaq; b) boynunu qucaqlamaq; гардан ягъун boynunu vurmaq, başını kəsməklə edam etmək; гардан яцӀу a) boynuyoğun, yoğunboyun; b) məc. dan. zəhmətsiz yaşayan, müftəxor, tüfeyli, istismarçı; гарданд кӀар məc. dan. bəxşiş, hədiyyə, ənam; гарданда гьатун boynuna atılmaq, boynuna sarılmaq, qucaqlamaq; гардандал акьахун bax кьам¹ (кьамал акьахун); гарданра гьатун qarş. qol-boyun olmaq, qucaqlaşmaq, sarmaşmaq.