ЖАГЪУН

гл.; - ида, -ана; -из, -изва; -ура, -ин, -урай, -имир; жагъун тпавун || тачагъун, жагъун тахвун 1) гуьзлемиш тавунвай са вуч ятӀани гьатун, ихтиярда хьун. Пис папарин лишанар за лугьун квез: РахунлуькӀуьн жагъич, Жедач ширин мез. Е. Э. Пис папаз. Дуьнья са затӀ я, метлебар жагъайтӀа... Е. Э. Эминни адан яр. Тай хвар жагъайдаз жедайди я. Ф. Нехирбандин акьуллу руш. Етим Эминан ва Сулейманан шииррин тегьерда туькӀуьрнавай шииррар Азербайджандин ва Ирандин куьгъне шаиррин эсеррай гзаф жигъида. М. М. Гь, Халкьдин шаир. СтӀал Сулейман ктабар кузвай танкарай жагъиз хьана. А. С. Хуьруьг Тагьир. БалкӀанарни жагъун хъувуна, тапархъан рамагбанни жемятди гьахъ гузвай кӀвалахдикай магърум авуна. Гь. Къ. Къилинж Къемер. 2) акун. Заз бязи инсанар чуьлдин гьайванрилайни пис яз жагъана. А. Ф. Лянет. Къекъвемир адахъ, Я жагъурмир ам: КъекъвейтӀа, ам жагъидач, ЖагъурайтӀа, квахьда ам. А. Къ. Вахт.

ЖАГЪАЛ
ЖАГЪУРУН

Digər lüğətlərdə