ПЕН

(-ди, -да, -ар) 1. sərhəd, cızıq, məhəllə (oyunda); qapı xətti (futbolda); 2. digə, dayanacaq (günün qızmar saatlarında qoyun sürüsünün dincəldiyi yer).
ПЕМПЕЧИВАЛ
ПЕН

Digər lüğətlərdə

излива́ние мура́виться невропа́тия уло́вистость гипертрофи́роваться нивелиро́вка одногла́зый паде́ние разли́чный трёхколёсный черноволо́сый Alcoranist alternion alti- Burgundy mixture clustered divisionism dun fiddle-faddle foreign balance presignify self-partiality балдахин гусёнок надеваться