УБЕЖДЁННЫЙ

прич. и прил. 1. əmin, əmin olan, qane, qane olan, inanan, inanmış; он в этом совершенно убеждён o, buna tamamilə əmindir (inanmışdır); быть убеждённым əmin olmaq; 2. möhkəm əqidəli, möhkəm məsləkli, öz əqidəsində möhkəm, etiqadlı.

УБЕЖДЁННОСТЬ
УБЕЖИЩЕ

Digər lüğətlərdə