рах., сущ.: -ри. ~ра ички гзаф ишлемишай мярекат. Хъунар къадагъа авунвай вахтар тир, чинеба кӀваляй эрекьар гузвайдини виридаз чизвай, Нуралидиз лагьайтӀа, Махачкъаладай атай мугьманрин вилик эцигдай кьве шуьше ганачир. М. Б. ЦӀийи мискӀин.
* хьунар авун гл., ни ички гзаф ишлемишай мярекатдин иштаракчивал авун. За са гаф~чӀал лагьайтӀа, зун гъуьлуь гатадай. Чпи муькуь кӀвале тӀуьнар-хъунар ийидай. З. Э. Кек галкӀизва. - ГьикӀ вуч кӀанзава? Куьне сагъ са ишикӀ ацӀай хъунар авурла, чун килигиз ацукьдани? А. Исм. Алукьдай ахвар.