ЭПИКУРЕИЗМ

м мн. нет epikürçülük (1. qədim yunan materialist filosofu Epikürün dinə qarşı yönəldilmiş fəlsəfi nəzəriyyəsi; 2. həyatın mənasını kefdə, eyş-işrətdə, rahat həyatda görmə).

ЭПИКУРЕЕЦ
ЭПИКУРЕЙСКИЙ

Digər lüğətlərdə

запя́тки каза́нка маятникообра́зно ознакомля́ться диало́г заблужда́ться нахозя́йничаться прозели́тский противопоставле́ние раздари́ть сумасше́дше байруда нох aitch-bone exhilarative guaranty insulse moulding retrainee star shell говенье дневать норовистый пианистка помянуть