мест. 1. mən; 2. в знач. сущ. mənlik (öz şəxsiyyətini, mahiyyətini dərk etmə); ◊ я думаю! əlbəttə! я не я görməmişəm, bilmirəm; (я) не я буду mən mən
Tam oxu »местоим. зун; за; зав; я пойду зун фида; я напишу за кхьида; я хочу заз кIанда. ♦ я тебя! аку за ваз вучдатIа! за ваз къалурда гьа!
Tam oxu »Ӏ - повел. ф. от ягъун. ӀӀ (частица, употребляемая при обращении) : я бала! - милое дитя!; я гада! - эй, юноша! ӀӀӀ (союз) - или, либо : я чӀехи пул к
Tam oxu »куьм. гл. са кар, вакъиа хьайиди, тирди, тестикьардай гаф. Вун жагъайдаз хупӀ девлет я, Туькезбан
Tam oxu »кӀус асул падежда авай существительнидихъ галаз ишлемишнавайла, ам тамамдаказ авачирди, тахьайди, инкардайди къалурдай гаф
Tam oxu »кӀус нив рахазватӀа, адан фикир желб авун патал ишлемишдай гаф. Къвез хъфида вун булахдал, галаз таяр, я, бахтавар
Tam oxu »[йа] урус, сущ.; -ди, -да; -Пар, -йри, -йра алфавитдин яхцӀурни вад лагьай гьарф. 1) гафуна вичелай слог башламиш жедайла, гьакӀни ачух гьарфуни
Tam oxu »займ. РВ мяне, ДМ мне, Т мной і мною mən я – вучань — mən şagirdəm у мяне многа кніг — mənim çoxlu kitabım var дай мне ручку — qələmi mənə ver мяне ці
Tam oxu »