ƏŞİRƏT

is. [ ər. ] Bir əsildən törəyib birlikdə yaşayan və köçəri (bədəvi) həyat sürən ailələr toplusu; qəbilə, oymaq. Əşirət dövrü. Ərəb əşirətləri. Əşirət şeyxi (ağası, bəyi). Əşirət halında yaşayan tayfalar.
– Bütün Azərbaycan xanları və əşirətlər öz atlısı ilə Marağaya və Savucbulaq ətrafına gəlmişdi. M.S.Ordubadi.

Синонимы

  • ƏŞİRƏT əşirət bax qəbilə I
ƏŞİ
ƏŞK

Значение слова в других словарях

биоиндика́тор видне́ться выма́ливание как-ника́к, а не ну́жен погово́рка седлови́на сук федера́ция благове́щенский в обго́нку оттира́ться чиха́нье ши́то-крыто омет enamelar happily impermissible innocent thumbkins trusser unicellate wherefore лифт ш-ш