ƏŞİRƏT

is. [ ər. ] Bir əsildən törəyib birlikdə yaşayan və köçəri (bədəvi) həyat sürən ailələr toplusu; qəbilə, oymaq. Əşirət dövrü. Ərəb əşirətləri. Əşirət şeyxi (ağası, bəyi). Əşirət halında yaşayan tayfalar.
– Bütün Azərbaycan xanları və əşirətlər öz atlısı ilə Marağaya və Savucbulaq ətrafına gəlmişdi. M.S.Ordubadi.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • ƏŞİRƏT əşirət bax qəbilə I
ƏŞİ
ƏŞK

Digər lüğətlərdə

боло́тце ви́дывать вмёртвую дхарми́ческий поодино́чке спорынья́ трясу́чая фиа́лковый впая́ть диспе́рсный за́дом наперёд неполногла́сие панто́вка пообжи́ться раска́тистость се́рдце не на месте мег English Revolution polyol колок перебежка подвешивать почему-то решаться славянофоб