ГЪУЬЛЯГЪ

(-ди, -да, -ар) 1. ilan; цин гъуьлягъ suilanı; гъуьлягъдин ilan -i [-ı]; гъуьлягъдин агъу ilan zəhəri; 2. məc. xain, kinli, məkrli, acıdil; 3. məc. çoxbilmiş, bic, hiyləbaz (adam); * гъуьлягъди ягъайди хьиз ilan vurmuş kimi, ilan çalmış kimi, birdən, sıçrayaraq, dik atılaraq, hövlnak; гъуьлягъдин мез акъудун a) ilanı öldürərək dilini kəsib götürmək (ovsunlayıcı, şəfaverici vasitə kimi); b) məc. ilan dili çıxartmaq, ilan kimi dil çıxartmaq, yalvarıb-yaxarmaq; тум атӀай гъуьлягъ хьтинди zirək, diribaş, çevik (adam); bir yerdə qərar tutmayan, bir yerdə oturmayan (adam).