КОНЧИТЬ

сов. 1. (müxtəlif mənalarda) qurtarmaq, başa çatdırmaq, bitirmək; кончить ремонт təmiri qurtarmaq; кончить университет universiteti bitirmək (qurtarmaq); кончить речь приветствием nitqi təbriklə qurtarmaq; 2. nəhayət vermək; пора кончить это безобразие bu biabırçılığa nəhayət vermək vaxtıdır; 3. əlaqəni kəsmək, üzülüşmək; 4. dan. öldürmək; ◊ кончить жизнь (век) ömrünü başa vurmaq, həyata əlvida demək (ölmək); кончить скверно (плохо, дурно) axırı pis qurtarmaq.

КОНЧИНА
КОНЧИТЬСЯ

Digər lüğətlərdə