СТРОФА
n. strophe, first of a pair of stanzas (Poetry).
ж (мн. строфы) ədəb. 1. beyt, qitə, bənd (şeirdə); 2. strofa (qədim yunan tragediyasında (faciəsində); xor dəstəsinin təntənə ilə səhnədə gəzişməsi və
Tam oxu »-ы; мн. - строфы, дат. - -ам; ж. (греч. stroph'ē - кружение, поворот) см. тж. строфический Сочетание строк в стихе, обладающих определённым метрическим, ритмическим, интонационно-синтаксическим строен
Tam oxu »строфа, бенд (шиирда вичин манадалди ва ритмдалди сад хьанвай са шумуд цIарцIикай ибарат кIус)
Tam oxu »урус, сущ.; - ди, - да; -, - йри, - йра вич синтаксисдин къурулушдин ва манадин жигьетдай акьалтӀай тамамди тир ва гьакӀни рифмайрин тикрар жезва
Tam oxu »