Biz ol aludeyi-dərdik ki, cami-mey dəvamızdır.
□ Aludə olmaq – 1) tutulmaq, mübtəla olmaq, qapılmaq, başı qızışmaq.
Oğlan oyuna bir mərtəbədə aludə olmuşdu ki, gecə vaqiədə də oyundan sayaqlardı.
[Firidun] düşüncələrinə o qədər aludə olmuşdu ki, günorta yerində durmuş və hər şeyi yandıran günəşin istisini belə hiss etmirdi. ;
2) vurulmaq, məftun olmaq.
Aludeyiqəddü rüxü çeşmin ola aşiq; Sərvü səmənə, nərgisi-şəhlaya baxarmı?
Nəriman uzaqdan-uzağa bu qıza elə aludə oldu ki, pəncərə günlər ilə örtülmədi.
