Lüğətlərdə axtarış.

Əkinçilik Elmi Tədqiqat İnstitutu - == Tarixi == Əkinçilik Elmi-Tədqiqat İnstitutu SSRİ Nazirlər Sovetinin 20 may 1950-ci il 2117 saylı və Azərbaycan K(b)P MK-nın və Nazirlər Sovetinin 6 iyun 802 saylı müvafiq qərarları ilə Azərbaycan Elmlər Akademiyasının nəzdində yaradılmış və 1950-ci ilin oktyabrından fəaliyyətə başlamışdır. Əkinçilik ET İnstitutu Sov.İKP MK-nın və SSRİ Nazirlər Sovetinin 14 fevral 1956-cı il 253 saylı qərarına, SSRİ Kənd Təsərrüfatı Nazirliyinin 8 mart 1956-cı il 87 saylı əmrinə və Azərbaycan KP MK-nın və Azərbaycan SSR Nazirlər Sovetinin “Kənd Təsərrüfatı üzrə elmi tədqiqat müəssisələrinin işinin yaxşılaşdırılmasına dair tədbirlər haqda” 27 aprel 1956-cı il 222 saylı qərarına uyğun olaraq Azərbaycan SSR Kənd Təsərrüfatı Nazirliyinin tabeliyinə keçmişdir. Əkinçilik ET İnstitutunun bazasında 1965-ci ildə ET Tərəvəzçilik İnstitutu, 1969-cu ildə Yemçilik, Çəmənçilik və Otlaqlar İnstitutu yaradılmışdır. Respublikada taxıl istehsalının artırılması ilə əlaqədar ixtisaslaşmış təsərrüfatları yüksək kondisiyalı toxumlarla təmin etmək və ölkədə toxumçuluq işinin fəaliyyətini yaxşılaşdırmaq məqsədilə Əkinçilik ET İnstitunun bazasında “Elit” Elm İstehsalat Birliyi yaradılmışdır. 2000-2015-ci illər aralığında Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabinetinin 16 dekabr 1999-cu il 190 saylı qərarına əsasən yaradılmış Aqrar Elm Mərkəzinin struktur tabeliyində fəaliyyət göstərmişdir. Hal-hazırda Əkinçilik ET İnstitutu Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabinetinin “Azərbaycan Aqrar Elm Mərkəzinin və onun tabeliyindəki elmi-tədqiqat institutlarının strukturunun təkmilləşdirilməsi haqqında” 17 aprel 2015-ci il 109 nömrəli qərarı ilə Azərbaycan ET Əkinçilik İnstitutu və Azərbaycan ET Yemçilik, Çəmənçilik və Otlaqlar İnstitutunun bazasında yenidən yaradılaraq fəaliyyət göstərir. == Fəaliyyəti == İslahatdan sonra Institutun hazırkı strukturuna 3 şöbə (bitki seleksiyasi; bitki fıziologiyası və biotexnologiya; davamlı əkinçilik və bitki diversifikasiyası); 4 laboratoriya (dənin keyfiyyəti; ilkin toxumçuluq və toxumun keyfiyyəti; xəstəlik və zərərvericilərə nəzarət; torpaq və bitki analizləri), yayım və təlim əlaqə qrupu, kitabxana və kompüter mərkəzi, xarici dil və ictimai elmlər kafedrası 4 bölgə təcrübə stansiyasi (Tərtər, Qobustan, Cəlilabad, Zaqatala), 1 dayaq məntəqəsi (Şəki) və 1 yardımçı təcrübə təsərrüfatı (Abşeron) daxildir. Azərbaycan ET Əkinçilik İnstitutunun qarşısında ölkənin müxtəlif aqroekoloji bölgələri üçün dənli taxıl (buğda, arpa, qarğıdalı) və paxlalı (noxud, mərci) bitkilərin yeni yüksək məhsuldar və keyfiyyətli, biotik və abiotik amillərə davamlı sort və hibridlərin yaradılması və onlardan yüksək məhsul alınmasını təmin edən kompleks becərmə texnologiyalarının elmi və praktiki əsaslarının işlənib hazırlanması, tətbiqi və yayımı kimi geniş və əhatəli məqsəd durur. Qarşıya qoyulan məqəsədə nail olmaq üçün institutda yerinə yetirilən 9 mövzu və 9 iş, 5 tədqiqat proqramı (buğda, arpa, qarğıdalı, ərzaq pax¬lalıları, davamlı əkinçilik və bitki diversifıkasiyası) üzrə yerinə yetirilir. Bu proqramlardan 4-ü seleksiya, 1-i becərmə texnologiyası istiqamətlidir.

Hegelçilik (alm. Hegelschule‎: Hegel məktəbi) — Hegel irsinə əsaslanan fəlsəfi istiqamət. 1930-cu illərdə Almaniyada yaranıb. XIX əsr və dərhal iki partiyaya bölündü, Fransa İnqilabı dövrünün parlament fraksiyalarına bənzətməklə, David Strauss tərəfindən sol və sağ Hegelçilik kimi təyin olundu. == Sağ hegelçilik == Sağ Hegelçilər və ya onları da adlandırdıqları kimi, Köhnə Hegelçilər (İohann Qabler, Hinrixs, Göşel, Daub, həmçinin Herman fon Keyzerlinq) mühafizəkar mövqelər tuturdular. Onlar Hegeli lüteran ortodoksluğu prizmasından oxudular və onun təlimində hər şeydən əvvəl mütləq idealizmi gördülər. Tanrı tarixdə təqdirəlayiq və ardıcıl olaraq özünü göstərir və dövlət nizamı (almanca, hər şeydən əvvəl) ali ədalətin həqiqi ifadəsidir. Popper Almaniyada hegelçiliyin uğurunu və yayılmasını məmurları alman universitetlərinə nəzarət edən Prussiya dövlətinin dəstəyi ilə əlaqələndirir. Daha sonra xalqların mübarizəsi (milli ruhların rəqabəti) kimi tarixin Hegelçi ideyaları və müharibənin tarixin dialektik məqamı kimi qəbul edilməsi Alman Milli Sosializmi tərəfindən qəbul ediləcəkdir. Sağ hegelçilərə solçular, ya da onları da Gənc Hegelçilər deyirdilər.

Yeni hegelçilik və ya neohegelçilik — XIX əsrin sonu və XX əsrin əvvəllərində Hegel fəlsəfəsinin ruhunun qismən canlandığı fəlsəfə istiqaməti. Neohegelçilik 1865-ci ildə Ceyms Hatçison Stirlinqin "Hegelin sirri" kitabının nəşrindən sonra İngiltərədə yaranıb. XIX əsrin sonlarında bu cərəyan geniş vüsət aldı və pozitivizmin və materializmin hökmranlığına cavab kimi qəbul edildi. Onun ingilisdilli ölkələrdə ən böyük nümayəndələri Tomas Qrin, Frensis Bredli, Roys Cosayya, Con Mak-Taqqart və həmçinin Robin Kollinqvud idi. XX əsrin 20-ci illərinin sonlarında Böyük Britaniyada inkişaf etmiş analitik fəlsəfə və Amerika praqmatizmi və neorealizmi ilə rəqabətə tab gətirə bilməyən mütləq idealizm məktəbi (anqlosakslar neohegelçiliyi) fəaliyyətini dayandırdı. Bununla belə, Hegel metodu sosial elmləri həmişəlik tərk etmədi, çünki Fukuyamanı müasir ingilisdilli neo-Hegelçi adlandırmaq olar. XIX əsrdə Hegelin təlimi Auqusto Vera vasitəsilə İtaliyada yayıldı. XX əsrdə italyan neo-hegelizmi Covanni Centile və Benedetto Kroçe adları ilə təmsil olunur; tendensiya Hollandiya və Fransada da yayılmaqdadır. Sonuncu halda, hegelçilik ekzistensializmlə birləşir. 1930-cu ildə Hollandiyada neohegelçiliyin mərkəzi — Beynəlxalq Hegel İttifaqı quruldu, qurultayları Haaqada (1930), Berlində (1931) və Romada (1934) keçirilib.