f. məh. 1. Yorta yerişlə yeriməyə, yortmağa başlamaq. [Məcid] göy ürkəsinə bir acı qamçı çəkdi. Ürkə yortavladı
Tam oxu »гл. нугъ. 1. хъурц авун, хърцада фин (балкӀан); 2. йигиндиз (зарбдиз, кӀевиз) фин.
Tam oxu »(Zəngilan) yavaş-yavaş qaçmaq. – Biz bərk yeriyəndə olar dalımızcan yortavlıyırdı
Tam oxu »глаг. разг. 1. рысить, бежать неровным аллюром (о лошади) 2. быстро и долго бежать (о человеке)
Tam oxu »