Asiman, səma, göy. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Tavanlı; asmanlu gög, tavanı olan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Xörək, yemək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dastanda plov mənasında da işlənir. Səhərdən qalxanda təbil vurulur, Dəryatək çalxanır, göltək durulur, To
Qalxmaq, ucalmaq, dirənmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
aş + fars. xana Yeməkxana. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Əlli gün idi ki, Mustafa bəy öz ordusu ilə Koroğluya qonaq idi
Xalq xanəndəsi, həm oxuyan, həm çalan, həm də söz qoşan saz şairi. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Sazın kəllə hissəsində yerləşən, simlərin bağlandığı
Gədik, keçid. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
fars. aşina Dost, yoldaş, tanış. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dastanda istehza, kinayə məqsədilə işlənir
Mətbəx; yemək hazırlanan yer. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Aşpaz Koroğlunu götürüb aşpazxanaya apardı
Aşıq; diz qapaqlarından çıxan oynaq sümüyü, diz qapağı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: aşıt. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yol vermək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Atın başına keçirilən yem torbası. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) “Divanü Luğat-it-Türk” də sıpakur (sıp akurı) sözü işlənib
at + fars. baz At həvəskarı, at sevən adam. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bu Ələmqulu xanın da bir xasiyyətini sənə deyim ki, yaman atbaz idi
1. Üzü hamar parlaq ipək parça növü. 2. Təşbehlərdə: atlaz kimi parlaq, hamar. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dastanda həm həqiqi, həm məcazi mənada iş
Bax: atlas. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Ov. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Dirənmək, göy üzünə dirənmək, ucalmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Səs, səda. 2. Hava, ahəng // mahnı, nəğmə, xoş səs. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Səhər-səhər nə xoş gəlir avazın, Yer hay, məlum, avazın broy!
Bax: avaz. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dəlilərim, gəlin bir-bir oturun, Eyvaz nayıb olsun ta mən gəlincə, Rumdan Şama avazəsin götürün, Tabesiz Eyva
Bax: ayazımaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Çən-çiskin avazımışdı. (“Mahru xanımın Çənlibelə gəlməyi”) (İ
Ovlaq, oylaq. Gəlib görsən cahıllıqda neylərdim, Həramilər avgahını boylardım. Bəzirgan soyardım, dənglər paylardım, Xas qumaşlar satdım, aldım bir za
Ovlanmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ovlayaraq, ovlanaraq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Dabaq xəstəliyi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ovuc; əlin iç tərəfi, əl dolusu. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Evləndirmək, başını bağlamaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qədəh. Gümüş piyaləlim, altun ayaqlım, Sürahı gərdənlim, qaymaq dodaqlım, O ceyran yerişlim, ayna qabaqlım, Qurbani der: məni candan eylədi
Dəfə, kərə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Nə gördün? Nə eşitdin? Bu ayaq hardan gəlirsən? (“Məhbub xanımın Çənlibelə gəlməyi”)
Ayağı olan, ayaqlı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
İnsanlar, adamlar. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Aydınlaşmaq, göy üzü açılmaq, buluddan, dumandan təmizlənmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Məcazi mənada da rast gəlinir
Söz-söhbət, şayiə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Çağırış, müraciət nidası. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Əyə şəklində də işlənir. – Ayə, nə var, haraya qaçırsınız? (“Həmzənin Qıratı aparmağı”)
Döllük erkək at. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlunun ipə-sapa yatmayan, qoruq-qaytaq bilməyən ayğırları ilxı ilə göy ota buraxılmışdı
Döllük (erkək at haqqında). (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Mənim ilxımda aləmdə söylənən cins ayğırlıq atlar var
Qüsurlu, eyibli. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: ayıblu. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ayrıc, yolun ayrıcı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: ayğır. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Bax: ayğırlıq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Cümə günü. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Su qarışdırılmış qatığın çalxanması nəticəsində alınan yağdan ayrılan ağartı məhsulu. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu dedi: – Biz qatığı tiyana
Ayrısı, özgəsi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ayrı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ayrı, başqa, bir başqası. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Deyişmək, höcətləşmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Azğın. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yolunu itirib gəlmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Böyük, ulu, uca. 2. Çox. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)