“Bağırışmaq”dan f.is
qarş. Səs-səsə verib qışqırmaq, hamı birdən çığırmaq, çığırışmaq; səs-küy qoparmaq, qalmaqal salmaq, çığırbağır salmaq
sif. Çox bağıran, qışqırıqçı. // Ağlağan
“Bağırmaq”dan f.is
f. 1. Bərk qışqırmaq, çığırmaq. Mən əzilən bir sinfin hayqıran; Haq bağıran sədasından yarandım. M.Müşfiq
is. 1. anat. Həzm prosesində mühüm rol oynayan bədən üzvü, selikli, elastik borular şəklində olur. □ Acı bağırsaq – bağırsaqların mədə ilə yoğun bağır
cəm. zool. Mədəsi, yaxud mədə rolunu oynayan qarın boşluğu olan ibtidai heyvanlar. Müxtəlif meduzalar, poliplər və mərcanlar bağırsaqboşluqlular adlan
is. anat. Qarnın bağırsaqlar yerləşən hissəsi. // İnsanın və ya heyvanın bütün bağırsaqları
sif. Bağırsağı olmayan. Bağırsaqsız heyvanlar
is. Çığırtı, nərə; bağırma səsi. Birdən Qaraca qızın qulağına ayının bağırtısı gəldi. S.S.Axundov. // Səs-küy, qışqırtı, fəryad
“Bağırtmaq”dan f.is
icb. 1. Çığırtmaq, qışqırtmaq; bağırmasına səbəb olmaq. 2. Ağlatmaq. Uşağı bağırtmaq
bax bağırdələn1 . Çoban ona [düşmənə] qalxmağa fürsət verməyib, çomağı başına çırpdı və özü bağıryaran bir səslə qıy vurub, irəli şığıdı
is. [fars.] Bağlıq, çoxlu bağ olan yer
“Bağışlamaq”dan f.is
f. 1. Bir şeyi qarşılıqsız (əvəzsiz) olaraq başqasına vermək, hədiyyə etmək, peşkəş vermək. Atası öləndən sonra Niftalı ona torpaq da verdi, … mal-qar
sif. Bağışlanıla bilməyən, bağışlanmağa layiq olmayan, əfvedilməz. Bağışlanılmaz nöqsan. Bağışlanılmaz günah
is. Bağışlanıla bilməmə, əfv edilməzlik
“Bağışlanmaq”dan f.is
məch. 1. Qarşılıqsız (əvəzsiz) olaraq başqasına verilmək; hədiyyə edilmək, peşkəş edilmək. 2. Əfv edilmək, cəzadan azad edilmək, təqsirindən keçilmək
“Bağışlatdırmaq”dan f.is
bax bağışlatmaq
“Bağışlatmaq”dan f.is
icb. Bağışlanılmasına səbəb və ya vasitə olmaq
is. 1. “Bağlamaq”dan f.is. 2. İçi dolu və ağzı bağlı kisə; çuval və s. Nigarançılığım bir az da artdı, özümü itirdim
f. 1. İp və başqa materiallar vasitəsilə şeyləri bir-birinə rəbt etmək. Atları axura bağlamaq. Qayığı körpüyə bağlamaq
is. Kiçik bağlama
“Bağlanmaq”dan f.is
1. “Bağlamaq”dan məch. Həyətin küncündə, çardağın altında bir çılpaq ağ at bağlanmışdı. C.Məmmədquluzadə
“Bağlanmaq”dan f.sif. Bağlanmış qıfıl. Bağlanmış idarə. Bağlanmış yara. Sahilə bağlanmış qayıq. – Hər iki gözü möhkəm bağlanmış bu heybədə ya fəsəli,
is. 1. “Bağlaşmaq”dan f.is. 2. Müqavilənamə, şərtnamə. Bildiyimiz kimi, bir neçə MTS üçün zavod bağlaşma ilə kənd təsərrüfat alətləri təmir etmişdi
qarş. 1. Şərtləşmək, birbiri ilə şərt bağlamaq, müqavilə bağlamaq; şərt kəsmək. Bu sözləri Cəlildən eşidəndə, haman adam dedi ki, yaxşı, mən razıyam,
“Bağlatdırmaq”dan f.is
icb. İkinci şəxs vasitəsilə üçüncü şəxsə bağlatmaq
icb. İkinci şəxs vasitəsilə bağlamaq
is. 1. Qrammatikada: cümlələri və ya cümlə üzvlərini bir-birinə bağlamaq üçün işlənilən köməkçi nitq hissəsi; məs
sif. 1. İp, zəncir və s. ilə bağlanmış, rəbt edilmiş, bənd edilmiş. – Bağlı aslana dovşanlar da hücum edər
sif. Bağları, yaşıllığı çox olan. Mərənd … bağlı-bağatlı və çox dadlı meyvələri olan bir yerdir. M.İbrahimov
sif. Bağı, bağçası olan. 107 №-li ev bağlı-bağçalı bir hasarın lap dibində idi. Mir Cəlal
is. 1. Bağlı şeyin halı. 2. məc. Asılılıq, əlaqədarlıq, əlaqəlilik
is. [fars.] Bağ işlərini, meyvə ağacları becərməyi çox sevən adam. Ovurtdaq hesabdar kimi müqəssir durduğu yerdə, kim Əlisa kimi faydalı, bağpərəst, b
is. və sif. dan. Ürək dostu, çox yaxın, can bir qəlbdə. Məktəb ilə bu millətin bağrıbadaşdı, qoymayın! M
is. dan. Çox yaxınlıq, dostluq, can bir qəlbdə olma
sif. Kədərli, məhzun, halı pərişan, müsibət üz vermiş
is. zool. Su kənarında yaşayan uzun qıçlı, döşüqara quş. Bağrıqaranın qızardı bağrı; Şahbaz ona varanda doğru
nida. bax ba. Bah, nə yekə canavardır! Bah, səni xoş gördük! Dünən az qala boğulmuşdum. – Bah!
bax bəh-bəh
[fars.] 1. is. Dəyər, qiymət. Çəkmənin bahası. Bahası on qəpiyə dəyməz. – [Vəli:] A kişi, olar ki, bir at bahası əlimizə düşə… M