məch. 1. Təməli atılmaq, möhkəm təməl üzərində qurulmaq. 2. İnandırıcı sübutlarla və ciddi dəlillərlə möhkəmləndirilmək
“Əsaslandırmaq”dan f.is
f. 1. Təməlini atmaq, bünövrəsini (özülünü) qoymaq, möhkəm təməl üzərində qurmaq. 2. İnandırıcı sübutlarla və ciddi dəlillərlə möhkəmləndirmək, təsdiq
“Əsaslanmaq”dan f.is
f. 1. Bir təmələ söykənmək, bir əsasa istinad etmək. 2. Özü üçün əsas götürmək, istinad etmək. Ciddi dəlillərə əsaslanmaq
sif. 1. Əsası, bünövrəsi, təməli, özülü olan; köklü, möhkəm. 2. Kifayət dərəcədə əsası olan, ciddi, tutarlı, inandırıcı, lazımınca əsaslandırılmış
zərf Əsaslı surətdə
is. 1. Əsaslı şeyin halı. 2. Ciddilik, tutarlılıq, inandırıcılıq. Sübutların əsaslılığı. Təklifin əsaslılığı
is. [ər. əsas və fars. …namə] Qanun, qayda, nizamnamə. Seçkilər haqqında əsasnamə
sif. 1. Bünövrəsiz, təməlsiz. 2. Heç bir sübuta, dəlilə, həqiqətə istinad etməyən, əsilsiz; inandırıcı olmayan, yalan, tutarsız
is. 1. Bünövrəsizlik, təməlsizlik. 2. Heç bir sübuta, dəlilə, gerçəkliyə istinad etməmə; əsilsizlik, həqiqətdən məhrumluq, tutarsızlıq
is. [ər. əsli yun.] Allahlar, əfsanəvi qəhrəmanlar və Yer üzündə insanların əmələ gəlməsi haqqında qədim xalq nağıl və əfsanələri; mifologiya
sif. [ər.] Əsatirə aid olan, əsatir qəbilindən olan; əfsanəvi, mifoloji
is. [ər. “səbəb” söz. cəmi] köhn. 1. Səbəblər, dəlillər; səbəb, dəlil. 2. Silah, yaraq. [Zalxa Tarverdiyə:] Əlbəttə, sənin də yaraq, əsbabın olacaq
sif. Silahlı, yaraqlı, silahlanmış. [Tarverdi:] Görəsən, sövdəgər tayfası yaraqlı, əsbablı yola çıxar, ya elə bomboş? M
is. Qızdırma ilə başlayıb, səpgiyə çevrilən bir xəstəlik. Əsbə xəstəliyi ən çox uşaqlarda olur. Əsbə çıxarmaq
is. Tarlalarda, çöllərdə bitən bənövşə rəngli bir çiçək. Xalq təbabətində əsbəgülünü əsbə azarının müalicəsində işlədirlər
bax ərsin
“Əsdirilmək”dən f.is
“Əsdirmək”dən məch
“Əsdirmək”dən f.is
1. icb. Əsməyə, titrəməyə məcbur etmək; əsməsinə, titrəməsinə səbəb olmaq; titrətmək, silkələndirmək
is. [ər.] anat. fiziol. 1. İnsan, ya heyvan orqanizmində təxərrüşləri periferiyadan beyinə, yaxud beyindən periferiyaya ötürən xüsusi incə tellərdən i
zərf [ər. əsəb və fars. …ani] bax əsəbi. [Şeyx Yəhya:] Ağacan, nə üçün əsəbani olursan, bu nə işdir? S
sif. [ər.] 1. Sinirləri son dərəcə həssas olduğu üçün cüzi bir şeydən çox tez əsəbiləşən, təsirlənən, hirslənən
zərf Əsəbi halda, əsəbi adam kimi. Əsəbicəsinə qollarını oynatmaq. – Sənəm xala ahəngini dəyişdirir və bir az da əsəbicəsinə danışır
sif. Əsəblərə pis təsir edən, əsəbləri qıcıqlandıran, əsəbiləşdirən, sinirləndirici. Əsəbiləşdirici təsir
is. Əsəbiləşdirici şeyin hal və keyfiyyəti
“Əsəbiləşdirilmək” dən f.is
məch. Əsəbləri qıcıqlandırılmaq, əsəbi hala salınmaq; sinirləndirilmək, hirsləndirilmək
“Əsəbiləşdirmək”dən f.is
f. Əsəblərini qıcıqlandırmaq, əsəblərinə toxunmaq, əsəbi hala gətirmək; sinirləndirmək, hirsləndirmək
“Əsəbiləşmək”dən f.is
f. Əsəbləri qıcıqlanmaq, əsəbilik halına gəlmək, əsəblərə təsir edən bir şey nəticəsində həyəcanlanmaq, darıxmaq, ya hirslənmək; sinirlənmək
is. Əsəbi olma, əsəbi adamın halı; əsəblərin hər bir şeydən təsirlənməsi, qıcıqlanması; sinirlilik. Həddindən artıq əsəbilik
sif. [ər.] köhn. Əsəbi xasiyyətli. Əsəbiməzac adam. – [Səfi bəy:] Dayıqızı doğru deyir, sən əsəbiməzacsan
is. Əsəbiməzac adamın hal və keyfiyyəti; əsəbilik
is. [ər.] bax əsəbilik. Çarpışmaq üçün lazım ikən mərdə cəsarət; Bilməm, neçin olmuş sana qalib əsəbiyyət? H
is. [ər.] klas. Bal. Baqqal … əsəl qiymətinə satar ayranı. Q.Zakir
sif. qəd. Sağ, salamat. Verdi xələt çün anı gördi əsən. Yusif Məddah
is. [ər.] 1. İz, nişanə, əlamət, bir şeyin varlığına dəlalət edən hal. Əsər qalmamaq. Yorğunluqdan əsər yox idi
bax əsər 1-ci mənada. □ Əsər-əlamət qalmamaq – heç bir izi, təsiri qalmamaq. Gündüzkü buluddan, çiskindən heç bir əsər-əlamət qalmayıb
sif. [ər. əsər və fars. …bəxş] köhn. Təsirli, təsir edən, təsir bağışlayan
f. dan. 1. Səndələmək, yıxılan kimi olmaq, titrəmək (yuxusu gələndə, üşüyəndə). 2. Təsirlənmək
sif. Təsirli, təsir edən, təsiri olan, təsir bağışlayan; iz buraxan
sif. 1. Təsirsiz, heç bir təsiri olmayan, təsir etməyən, heç bir iz buraxmayan. 2. Heç bir icad və yaradıcılıq məhsulu olmayan, heç bir əsəri olmayan
is. [ər.] 1. Sıravi hərbi qulluqçu; soldat. Milli ordunun əsgəri. Bir bölük əsgər. Əsgər və matroslar
bax əsgərvari. Bülənd əsgərcəsinə əlini yanına salmış, uzun boynunu dala qanırmışdı. Ə.Əbülhəsən
is. Üzüm növlərindən birinin adı. Baba isə xatını, … əsgəri, mövücü üzümləri dərib gətirər, tapdalayar və şirə yığardı