is. Yaxşılıq. [Aşıq Sultan:] Fənalıq, eyilik bil nə deməkdir; Yarın adın dastan olur dillərdə. H.Cavid
bax elə. Üzülür sərasər rişteyi-canım; Eylə ki, zülfünə darağı çəkər. Q.Zakir. Eylə bildim ki, dəxi sübh olub; Mürği-səhər tək bir ağız banladım
“Eyləmək”dən f.is
“Etmək” felinin üslubi variantı. Eşq sövdasından, ey naseh, məni mən eylədin; Yox imiş əqlin, mənə yaxşı nəsihət vermədin
is. məh. İçində qatıq, ayran və s. saxlamaq üçün qoyun və ya keçi dərisindən torba. Çatdılar obaya, ey qatıq satan; Hər eyməyə tökmüşdülər üç qazan
sif. dan. Ağzı yekə, yekəağız. Eyməağız adam
bax eymə
is. Eymə düzəldən, eymə ustası. Eyməçiyə doşab göstərməzlər. (Ata. sözü)
sif. köhn. Eyməyə yarar. Eyməlik dəri
sif. və zərf [ər.] klas. Arxayın, qorxusuz, təhlükəsiz, salamat. Yanan eşq atəşinə atəşi-duzəxdən eyməndir
“Eymənmək”dən f.is
f. Qorxmaq, vahiməyə düşmək, xoflanmaq. Qaranlıqdan eymənmək. – [Yazgül:] Ay ana, mən də eyməndim, bəlkə xoxanmış
is. [ər.] klas. Göz. Axdı eynim yaşı, döndü sellərə; Yar içən sulara qarışdımı ola? Aşıq Dilqəm. Müddətdir eynindən cida düşmüşəm; Həsrətini çəkər hər
[ər. eyn və fars. …ək] bax gözlük. [Yarməmməd] gözünə eynək taxıb stolun dalında oturmuşdu. M.İbrahimov
bax gözlükçü
sif. Gözlüklü, gözlük taxmış. Eynəkli adam. – …Görürsən müsəlmanlar yığışıblar bir dükanın qabağına və qulaq asırlar, ortada bir gözü eynəkli şəxs əli
[ər.] bax eyni ilə (“eyni”də). Sonra Dəmirovun xəyalında həkim məntəqələri eynən canlanırdı. S.Rəhimov
sif. Bir-birinə tamamilə oxşar, bir cür, tam bənzər; oxşarı, tayı, bənzəri, tamamilə özü. Qarı qollarını çırmalayıb, Məlik vəzirin arvadını doğuzdurdu
sif. Başqası ilə eyni adı daşıyan, eyni adı olan. Eyniadlı romanın motivləri əsasında çəkilmiş film. Eyniadlı şəhərlər
is. Eyni adda olma, eyni adı daşıma. Bir şəhərdə küçələrin eyniadlılığı böyük çətinliklərə səbəb olur
sif. Bir biçimdə olan, bir cür. Eynibiçimli paltar
is. Bir biçimdə, bir ölçüdə olma
sif. Bir cinsə mənsub olan, eyni cinsdən olan. Eynicinsli mallar. Eynicinsli maddələr
sif. Başqası ilə eyni xasiyyətdə olan, xasiyyətcə oxşar, bir cür, eyni. Eynixasiyyətli cisimlər
sif. Bir qiymətdə, başqası ilə eyni qiymətdə olan. Eyniqiymətli şey
is. Bir qiymətdə, başqası ilə eyni qiymətdə olma
“Eyniləşdirilmək”dən f.is
məch. Eyni şey hesab edilmək, tamamilə oxşadılmaq, bərabər tutulmaq
“Eyniləşdirmək”dən f.is
f. Eyni şey hesab etmək, tamamilə oxşatmaq, bənzətmək, bərabər tutmaq. Məfhumları eyniləşdirmək
“Eyniləşmək”dən f.is
f. Tamamilə oxşamaq, bənzəmək, bir cür olmaq, eyni şəkil, eyni forma almaq
is. Tamamilə oxşarlıq, tamamilə bənzərlik, bir-birinin eyni olma. Görüşlərin eyniliyi. – Lakin yelləncək sürətlə qalxıbendikcə Veysin fikirlərində də
“Eynimək”dən f.is
f. məh. Yaxşılaşmaq, əmələ gəlmək. …Gülqədəmi əməndən sonra uşaq əməlli-başlı eyniməyə başladı. Ə.Vəliyev
sif. Mənaca eyni olan, mənaları bir olan, başqası ilə bir mənada olan. Eynimənalı söz. Eynimənalı ifadə
sif. Bir yaşda, eyni yaşda olan; yaşıd. Eyniyaşlı uşaqlar. Eyniyaşlı qızlar
is. Bir yaşda, eyni yaşda olma; yaşıdlıq
is. [ər.] 1. Tam oxşarlıq, tam bənzərlik; oxşayış, bənzəyiş, eynilik, bir şeyin digərinə eyni ilə müvafiq olması
is. Bir vaxtda, bir zamanda olma; bir vaxta, eyni vaxta düşmə (təsadüf etmə)
is. [ər.] Kef, zövq-səfa, ləzzətli həyat. Dövlətliləriz, məqsədimiz eyşü səfadır; Mehmanlarımız büsbütün ərbabi-qinadır
is. bax eyş (bəzən “və” bağlayıcısı ilə). Eyş-işrət məclisi. Eyşişrətdən başı ayılmır. – Güldü gül, açıldı nərgis, lalə doldu jalədən; Ey, xoş ol kim,
sif. Eyş-işrət olan, kef çəkilən. Eyş-işrətli məclis
nida. Əfsus, heyhat, heyif (ki). Fərat aşdı başımdan və leyk mən təşnə; Yaxıbdır odlara, eyvah, aşiqanə məni
is. Adətən evin, otağın, ya otaqların ön tərəfində, üstüörtülü, qabağı açıq balkon; seyvan. Məşuqə eyvanın bağa tərəf baxan küncünə gəlib gözləməyə ba
sif. Eyvanı olan. Eyvanlı ev. – İmamverdi babanın həyətində iki tikilisi vardı. Biri köhnə daxma idi, o biri də iki otaq və mətbəxli, qabağı eyvanlı t
sif. Eyvanı olmayan. Eyvansız ev
nida. 1. Kədər, ağrı, təəssüf kimi hissləri bildirir. Dedim: eyvay, halım yaman olubdur; Dedi: qəmdən belim kəman olubdur
sif. və zərf [ər.] Tamam, bütün, başdan-başa. Məcməidə düzülmüş, eyzən xuruş sərasər. M.Ə.Sabir. [Asya:] [Gülçöhrə] eyzən fikirdə, kefsiz, dinməz, yəq