qoş. [ər.] köhn. 1. Qabaq, əvvəl, irəli (vaxta görə). Üç ay ondan müqəddəm Qori darülmüəllimini bitirmişdim
sif. [ər.] köhn. 1. Miqdarı müəyyən edilmiş, təyin edilmiş. 2. Söz gəlişindən başa düşülən. 3. İnsanın alnına yazılmış, alın yazısı
is. [ər.] 1. Tale. Uşaqların müqəddəratı ilə əvvəlcədən məşğul olmaq. – [Fəxrəddin] Dilşadın müqəddəratı ilə tanış olacağına inanırdı
sif. [ər.] 1. din. Allaha aid olan, ilahi, ilahi qüvvəyə malik. Müqəddəs ruh. Müqəddəs su. // Dini sitayişlə əlaqədar yer və ya şeylərin adlarının dai
is. Müqəddəs olma; paklıq, mənəvi saflıq, təmizlik; ülvilik, şərəflilik. Markiz professorda bir müqəddəslik görüb də onun ətəyindən öpmək istəyirdi
is. [ər.] Hər hansı bir əsərin başlanğıcı, giriş hissəsi. Kitabın müqəddiməsi. Müqəddiməni oxumaq. Müqəddimə çalındıqdan sonra pərdə qalxır
sif. və zərf Müqəddiməsi olmayan, birbaşa başlanan, girişsiz. Müqəddiməsiz danışmaq. Müqəddiməsiz əsər
is. [ər.] klas. Təqlid edən, təqlidçi
is. Təqlidçilik. Bizim əqidəmizcə bu müqəllidlik və rəftar millətə xəyanət etməkdir. M.İbrahimov
is. [ər.] köhn. Məhrəm, dost, çox yaxın, səmimi yoldaş, sirdaş. [Vəzir:] Sultan Mahmud Qəznəvi müqərrəblərindən birisinin boynunu öz əli ilə vurdu
sif. və is. [ər.] 1. Təqsiri olan, günahı olan; təqsirkar, günahkar. [Balaş:] Mən müqəssirəm, Sevil! C
zərf Müqəssir kimi; günahkarcasına, təqsirkarcasına. Aslan dərindən ah çəkib müqəssircəsinə gülümsünür və təkrar uzanır
is. Müqəssir olma; təqsirkarlıq, günahkarlıq, suçluluq. Müqəssirliyi üstündən götürülmək
is. [ər.] Qabığı soyulmuş noxud və ya lobya parası; ləpə. Ətə müqəşşər qatmaq
is. [ər.] 1. İçi boşaldılıb qurudulmuş heyvan və ya quş gövdəsi; oyuq. Heyvan müqəvvası. Quş müqəvvası
[ər.] bax muğayat. [Kərbəlayı Nadirqulu:] …Kərbəlayı Fatma, balalarımdan müqəyyəd ol! M.Əliyev
sif. [ər.] 1. Qüvvətli, güclü, qüdrətli, qadir olan, iqtidar sahibi. İndi göstərək ki, biz … həmişə, nə kimi mübarizə olursa olsun, mübarizədə müqtədi
is. [ər.] Yaxşı düşünülmüş fikir, rəy, nöqteyi-nəzər. Mən öz mülahizəmi deyirəm, düşündüyümü deyirəm
is. [ər.] köhn. Görüşmə, görüşüb danışma, əlaqə saxlama. Həmçinin səninlə mülaqat da haramdır. Ə.Haqverdiyev
sif. [ər.] 1. Yumşaq, həlim. Mülayim xasiyyətli. Mülayim adam. – Təbiətən mülayim və olduqca sakit bir xasiyyətə malik olan ortancıl bacı Asya orta mə
zərf [ər. mülayim və fars. …anə] bax mülayimcəsinə. Mülayimanə danışmaq. – [Rüstəm:] Yox, Səriyyə, elə də olmaz, lazımdır ki, bir qədər mülayimanə yal
zərf Mülayimliklə, mehribancasına, mülayimanə, mülayim tərzdə. Mülayimcəsinə soruşmaq. – Dostum üzr istəyirmiş kimi mülayimcəsinə sözə başladı
“Mülayimləşdirmək” dən f.is
f. Mülayim etmək; mötədilləşdirmək, yumşaltmaq. Meşələr Göygölün iqlimini mülayimləşdirir
“Mülayimləşmək”dən f.is
f. 1. Mülayim olmaq, yumşalmaq, həlim olmaq. Xasiyyəti xeyli mülayimləşib. 2. Mülayim olmaq, mötədilləşmək, yumşalmaq
is. 1. Yumşaqlıq, həlimlik. [Kamalın] üzü adi mülayimliyini itirdi, soyuq və əsəbi bir səmimiyyətlə pərdələndi
is. [ər.] ədəb. 1. Hər misrası başqa dildə olan şeir. Füzulinin müləmmələri məşhurdur. 2. sif. köhn. Ala-bula, rəngbərəng
sif. [ər.] köhn. 1. Qatılmış, qatışdırılmış, əlavə edilmiş. Miladdan 322-332 il qabaq İskəndəri-Rumi tamam İran zəmini təsxir edib yunana mülhəq etdi
is. [ər.] Allaha, dinə inanmayan; dinsiz, imansız, kafir. // Söyüş məqamında. Əgər bu mülhid qızı mülhidi bir təhərliklə başımdan rədd edə bilsəydim h
is. [ər.] köhn. 1. Birinə məxsus torpaq sahəsi, malikanə, nəql olunmaz, daşınmaz əmlak. [Hacı Əli:] Bir belə mülkləri dolandırmaq, əlbəttə, asan iş de
top. Mülk, ev-eşik, var-dövlət hamısı bir yerdə. …Əgər mən müsəlman olandan sonra başıma çarşab salıb üzümü örtsəm, gərək dünyadan əl çəkəm və mülk-ma
is. [ər. mülk və fars. …dar] Torpaq üzərində xüsusi mülkiyyət və onun qalıqları mövcud olan ölkələrdə torpaq sahibi olan zadəgan
is. Xüsusi mülkiyyət hüququ əsasında torpaq sahələrinə malik olma
sif. [ər.] 1. Vətəndaşların hüquqi vəziyyətinə aid olan. Mülki məcəllə. Mülki hüquq. 2. Qeyri-hərbi, əsgəri olmayan; sivil
is. [ər.] 1. Birisinə məxsus və onun tam ixtiyarında olan əmlak, şey və s. Dövlət mülkiyyəti. 2. Bir adama, bir şeyə mənsubiyyət, aidiyyət; yiyəlik, s
is. 1. Mülkiyyət sahibi, yiyəsi. Xırda torpaq mülkiyyətçisi. Xüsusi mülkiyyətçi. 2. məc. Hər hansı bir şeyi təkbaşına mənimsəməyə çalışan adam
is. Mülkiyyət sahibliyi, yiyəlik, xüsusi mülkiyyətə sahib olma meyli. Mülkiyyətçiliklə mübarizə
is. [ər.] : mültəfit olmaq – nəzərə almaq, fikir vermək, nəzər yetirmək, əhəmiyyət vermək. [Yusif Sərrac:] Əsla bu əmrə mültəfit olmayıb, öz riyasının
is. [ər.] Mane olma, maneə, əngəl, maneçilik; qarşıdurma, zidd getmə. Mümaniəti aradan qaldırmaq. □ Mümaniət etmək (göstərmək) – mane olmaq, maneçilik
sif. və zərf Maneəsiz, heç bir mümaniət olmadan, əngəlsiz. Mümaniətsiz getmək. Mümaniətsiz daxil olmaq
is. [ər.] Bir şeyi (məs.: idman hərəkətlərini, dərs və s.) yaxşı mənimsəmək, öyrənmək üçün təkrar-təkrar edilən məşq, təlim
sif. [ər.] 1. Hər hansı şərait daxilində həyata keçə bilən, ola bilən. [Südabə:] …İndi deyin görüm, siz kimsiniz? Rica edirəm, mümkünsə bu dəfə həqiqə
is. [ər. “mümkün” söz. cəmi] bax mümkün 2-ci mənada. Mümkünatı yoxdur
is. Mümkün ola bilmə, imkan daxilində olma
sif. 1. Qeyri-mümkün, mümkünü olmayan. 2. İmkanı olmayan
sif. [ər.] köhn. Seçilmiş, başqalarından seçilən; imtiyazlı. Körpüyə yalnız mümtaz ailələrin üzvləri buraxılırdı
is. [ər.] Çəkişmə, bəhsləşmə, toqquşma, ciddi ixtilaf. Münaqişəyə son qoymaq. – Budur yeni münaqişə başlandı; Oturmaq üstə sözləri uzandı
sif. Münaqişə doğuran; mübahisəli, ixtilaflı. Münaqişəli məsələ