zərf Lovğalıqla, lovğa-lovğa, qürurla. Kibrlə danışmaq. Kibrlə gülmək. – Bünyad başqa vaxt olsaydı … kibrlə susub durmazdı
“Kibrlənmək”dən f.is
f. Kibrli olmaq; lovğalanmaq, təşəxxüslənmək
sif. Lovğa, təşəxxüslü. [Zabit] nəzərini Şirəlinin dodaqlarından ayırıb kibrli bir hal aldı. M.Hüseyn
is. Kibrli adamın hal və keyfiyyəti; lovğalıq, məğrurluq, təşəxxüslük
“Kicəmək”dən f.is
f. Öcəşmək, sataşmaq. [Məşədi İmamqulu:] Ədə, bəlkə darvazanın qabağında uşaqlarla kicədin, orada düşdü? Çəmənzəminli
sif. Olduqca kiçik, çox kiçik. Kiçicik otaq. Kiçicik qab. Kiçicik qutu. – Gülzar kiçicik əllərini irəli uzatmış, həyəcan içində nəticəni gözləyirdi
sif. 1. Həcmcə, ölçücə balaca; xırda (böyük müqabili). Kiçik əl. Kiçik göz. Kiçik otaq. Kiçik qab. Kiçik kitab
sif. Çox kiçik, yaxud bir qədər kiçik. Məhlədə bitər söyüd; Yarpağı gömgöy söyüt; Kiçikcə bir yar sevdim; Xudam, sən özün böyüt
bax kiçicik. [Müqim bəy:] Gəl, mirzə, … aramızdakı hər hansı kiçikcik ixtilafı bir kənara buraxıb qardaş olaq
“Kiçiklənmək”dən f.is
f. Yaltaqlıq etmək, yaltaqlanmaq, başqalarının qarşısında əyilmək, əskilmək
“Kiçikləşmək”dən f.is
f. Kiçik olmaq, kiçilmək
is. Hamı, hamısı
is. 1. Həcmcə, ölçücə balacalıq, xırdalıq. Otağın kiçikliyi. Tarlanın kiçikliyi. 2. Kəmiyyətcə, sayca, miqdarca, cüzilik, azlıq
müq. dər. köhn. Bir qədər kiçik
bax kiçikraq
sif. Yaşı az, uşaq yaşlarında olan; uşaq. Kiçikyaşlı uşaqlar. – [Cəfər əmi] dünyada hər şeydən artıq iki vücudu sevər və xidmət edərdi: kiçikyaşlı qız
sif. Görünən şeylərin şəkillərini kiçildən. Kiçildici şüşə
“Kiçildilmək”dən f.is
məch. Kiçik edilmək; balacalandırılmaq
f.sif. riyaz. Sonsuz miqdarda çıxılan rəqəm; azalan
“Kiçilmək”dən f.is
f. 1. Həcmcə, miqdarca, ölçücə daha kiçik olmaq; azalmaq, balacalaşmaq, xırdalanmaq. …Başın çanağı nazikləşib kiçildikcə beyin də zəifləməyə və kiçilm
1. “Kiçiltmək”dən f.is. 2. Qrammatikada: isimlərdə şeylərin həcm etibarı ilə kiçilməsini və sifətlərdə keyfiyyətcə azlığı göstərən
f. 1. Balacalatmaq, daha kiçik etmək, azaltmaq, ixtisar etmək (miqdarca, sayca, həcmcə və s.). 2. Vəzifəcə aşağı salmaq
is. Çürüyən və ya nəm şeylərin üstündə nazik qat şəklində əmələ gələn yüngül, yumşaq mikroskopik göbələkciklər
zərf [ər.] 1. Yetər, kafi, bəs olma. Deyirlər, çox ardır yüz il, əlli il; İnsana bir ömür kifayət deyil
sif. Kifayət qədər yaxşı verilən tələblərə cavab verən; kafi. // Kifayətləndirək razı edən, təmin edən; qaneedici
“Kifayətləndirmək” dən. f.is
f. Razı salmaq, qane etmək, təmin etmək
“Kifayətlənmək”dən f.is
f. 1. Özünü təmin olunmuş hesab etmək, razı qalmaq, qane olmaq; qənaətlənmək. Bu cavabla kifayətlənmək olar
sif. Ehtiyacı ödəməyən, çatışmayan, kifayət etməyən
is. Ehtiyacı ödəməmə, çatışmama, kifayət etməmə
sif. 1. Çirkin, eybəcər. Kifir qadın. Kifir uşaq. – [Sənəm:] Nə kifir kişidir, ay Allah! Ü.Hacıbəyov
“Kifirlənmək”dən f.is
bax kifirləşmək
“Kifirləşmək”dən f.is
f. Gözəlliyini itirmək, eybəcərləşmək, çirkinləşmək. Qız böyüdükcə kifirləşirdi
is. Eybəcərlik, çirkinlik. Üzündən, gözündən kifirlik daşır; Deyəsən, qəlbində qurdlar oynaşır. S.Vurğun [Ələkbər:] Yox canım, Qumru hara, belə kifirl
“Kiflənmək”dən f.is
f. 1. Üzü kiflə örtülmək, kif atmaq, kif bağlamaq. Qərənfil xala Camal əmiyə dörd iri fətir uzadaraq: – Bunları təktək qoy, çünki çim süddə yoğurmuşam
f.sif. Kif bağlamış, kif basmış, kifdən xarab olmuş. Kiflənmiş çörək. Kiflənmiş pendir. – Rütubətli, kiflənmiş qaranlıq otaqda tavandan tökülən damcıl
“Kiflətmək”dən f.is
t-li. Kiflənməsinə səbəb olmaq, kifləyib xarab etmək
sif. Kifi olan, kif iyi verən, kif bağlanmış. [Sayalının] …kifli, üfunətli düyünçələrində … nə desən tapılardı
“Kifsimək”dən f.is