BİYABAN

is. [ fars. ] Otsuz, bitkisiz düz yer; səhra, çöl (bəzən, çöl-biyaban şəklində işlənir).
Ol pir qalıb orada heyran; Məcnun tutuban rəhi-biyaban. Füzuli.
Gülgəz dəli olub, yoxsa divana; Üz çevirib gedir çölbiyabana. Aşıq Abbas.
Gəlmisən dağlar üstə cövlanə; Düşmüsən Qeys tək biyabanə. S.Ə.Şirvani.
Məcnunun bəxtiyar və gənc yaşında; Axır qərargahı oldu biyaban. S.Vurğun.

Синонимы

  • BİYABAN səhra — çöl
  • BİYABAN biyaban bax səhra
BİVƏHM
BİYABANGƏRD
OBASTAN VİKİ
Xur və Biyabanək şəhristanı
Xur və Biyabanək şəhristanı— İranın İsfahan ostanının şəhristanlarından biridir. Şəhristanın inzibati mərkəzi Xur şəhəridir. 2006-cı il əhalinin siyahıya alınmasına əsasən, şəhristanın əhalisi 17,488 nəfər və 4,924 ailədən ibarət idi.

Значение слова в других словарях