Ol pir qalıb orada heyran; Məcnun tutuban rəhi-biyaban.
Gülgəz dəli olub, yoxsa divana; Üz çevirib gedir çölbiyabana.
Gəlmisən dağlar üstə cövlanə; Düşmüsən Qeys tək biyabanə.
Məcnunun bəxtiyar və gənc yaşında; Axır qərargahı oldu biyaban.
BİYABAN
is. [ fars. ] Otsuz, bitkisiz düz yer; səhra, çöl (bəzən, çöl-biyaban şəklində işlənir).
