BORCLU
1. должник, дебитор;
2. обязанный;
прил., сущ. буржлу (1. буржлу тирди, буржлуди, масадавай бурж къачунвайди; 2. бурж вуганвайди; 3. са везифа кьилиз акъудун вичиз буржи яз гьисабзавайд
Tam oxu »I. i. debtor II. s. 1. obliged (+to inf.); ~ olmaq to be* obliged / bound; bir işi görməyə ~ olmaq to be* obliged / bound to do smth
Tam oxu »BORCLU I is. Borcu olan, başqasından borc almış olan. Hacı Bayram indiyədək bu camaatın qanını soyubdur
Tam oxu »(borcluyam, borclusan, borcludur) I кр. прил. 1. должен: 1) обязан. İşləməyə borcludur должен работать, qulluq etməyə borcludur должен служить, kömək
Tam oxu »is. débiteur m ; obligé m ; ~ olmaq être obligé, -e ; nəyisə etməyə ~ olmaq être obligée, -e de faire qch
Tam oxu »sif. və is. 1. Borcu olan, başqasından borc almış olan; verəcəkli. Borcluların siyahısını tutmaq. – Güllücədə Molla Qasıma borclu olmayan bir kəndli y
Tam oxu »