Sözün tarixi kökü dəl (ağlını itirmək) feilidir, ondan dəli (müqayisə et: dir –i) sifəti əmələ gəlib, sonra da üzərinə xay artırılıb. Lalaxay, solaxay, ölüxay kimi sözlərdə olan xay (bəzən də vay: ölüvay), layu sözünün təhrifi nəticəsində yaranıb. Layu (yalı, lay və s.) “sayağı” mənasını verən söz olub. Dəlixay “dəli kimi olan” deməkdir. M.Kaşğaridə aslanlayu sözü “aslansayağı” mənasında işlədilib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)