Quran surələrindən birinin adı (“böyük xəbər” deməkdir).
peyğəmbərə məxsus, peyğəmbərlərə aid olan.
bax peyğəmbər.
bax peyğəmbərlik.
müsəlmanların peyğəmbəri.
Məhəmməd peyğəmbərin ləqəblərindən biri.
Quran surələrindən birnin adı («ulduz» deməkdir).
İslam dininə görə əti murdar sayılan heyvan (it, donuz, uzunqulaq və s.).
Quran surələrindən birinin adı («bal arısı» deməkdir).
qurban, qurbanlıq, qurbankəsdi.
bax İnkir.
ruhanilərin geydikləri başmaq.
Quran surələrindən birinin adı («qarışqalar» deməkdir).
xristian, xaçpərəst.
Quran surələrindən birinin adı («kömək», «qələbə» deməkdir).
İsa dininə mənsub olan, xaçpərəst, xristian, isəvi (İsanı peyğəmbər kimi qəbul edənlər).
xaçpərəstlik, xristianlıq, isəvilik.
peyğəmbərin şəninə deyilmiş mədhiyyə.
1. «Allaha sığınıram» mənasında işlədilən söz; 2. Allah eləməsin; Allah saxlasın.
dinə görə bir əhd münasibətilə arzu etdikləri bir şeyin yerinə yetirilməsi üçün nəzir verənin verdiyi pul, şey, qurban və s
xoşbəxtliyə aparan yol haqqında təsəvvür, xilasolma.
cəhənnəm, od.
buddizmdə nicatın, xilas olmanın son məqsədi.
Quran surələrindən birinin adı (« qadınlar» deməkdir).
zəkat alınması lazım gələn əmlakın həddi, zəkatı verilən malın ən aşağı miqdarı.
cəhənnəm; odlar.
namaz qılmazdan, oruc tutmazdan qabaq bir şey, bir hadisə haqqında düşünərək bir qərara gəlmə.
ölüyə oxunan hüznlü nəğmə, mərsiyə.
növhə (mərsiyə) oxuyan, mərsiyəxan, növhəsaz, növhəsəra.
mərsiyəxanlıq, növhəxanın işi.
bax növhəxan.
Quran surələrindən birinin adı («işıq», « aydınlıq» deməkdir).
peyğəmbərlik.
haqdan qaçıb uzaqlaşma.
cəmdə həcc ibadətləri.
dini etiqadlara görə qiyamətdə ölülərin dirilməsi (öləndən sonra dirildilmə).
mövumatçı, cəhalətpərəst.
mövhumatçılıq, cəhalətpərəstlik.
pir (sitayiş edilən yer).
mistika və magiyaya müsbət idraki xarakter verməyə, müxtəlif mövhumi təsəvvürləri izah etməyə çalışan yalançı – elmi təlim
antik dövrün sonunda (I-V əsrlər ) meydana gəlmiş dualist dini təlim.
antik dövrdə qeybdən xəbər verən kahin.
katolik kilsəsinin müəyyən məramnaməsi olan rahib və ya rıtsarrahib icma; təriqət.
bir məsləkin sabit və ardıcıl tərəfdarı olan şəxs.
hər hansı bir əqidəyə, məsləkə, nəzə riyyəyə münasibətində sabit olan şəxs.
İslam dininin tələbinə görə ramazan ayında səhərdən axşama qədər heç nə yeməmə və içməmə (bir kimsənin niyyət edərək dan yerinin ağarmasından (sübh te
hicri-qəməri təqviminin ramazan ayında oruc tutulduğuna görə həmin aya verilən ad; pəhriz.
Orucluq (ramazan) ayının qurtarması münasibətilə edilən dini bayram.
ölü yumaqla məşğul olan; mürdəşir.