Dəyirman daşını xüsusi alətlə (çəkiclə) diş-diş edirlər ki, dəni yaxşı əzə bilsin. Buna “daşı dişəmək” deyirlər. Dişəc isə həmin çəkicin adıdır. Söz belə yaranıb: diş isminə -ə şəkilçisi artırılaraq dişəmək (yaşamaq qəlibi üzrə) feili, onun da əsasında dişəc ismi əmələ gəlib (çölmək, yəni qorşok, yerinə tarixən işəc sözü olub). Dişəc də həmin qəlib üzrə əmələ gəlib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)