DƏYYUS
\[ər.\] сущ. даюс (вичин папан хиянатдиз эхдай кас); гъейратсуз, намуссуз.
Mənbələrdə dəyi (yalan) və gəz sözlərinin birləşməsi kimi verilib (dəyi-gəz). Deməli, “yalançı” anlamı ilə bağlıdır
Tam oxu »is. [ər.] Öz arvadının xəyanətinə dözən adam; qeyrətsiz, namussuz. // Bəzən söyüş yerində. [Xudayar bəy:] …Eşşəyi mənə o dəyyus özü veribdi
Tam oxu »