DƏYYUS

is. [ ər. ] Öz arvadının xəyanətinə dözən adam; qeyrətsiz, namussuz.
// Bəzən söyüş yerində.
[Xudayar bəy:] …Eşşəyi mənə o dəyyus özü veribdi. C.Məmmədquluzadə.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • DƏYYUS dəyyus bax binamus
  • DƏYYUS qeyrətsiz — namussuz

Etimologiya

  • DƏYYUS Mənbələrdə dəyi (yalan) və gəz sözlərinin birləşməsi kimi verilib (dəyi-gəz). Deməli, “yalançı” anlamı ilə bağlıdır
DƏYMİŞ
DƏYYUSLUQ

Digər lüğətlərdə