EŞMƏ¹
1. f.is. кил. eşmək; 2. прил. звер (звар) ганвай, звер гана элкъуьрнавай (мес. пӀапрус, къамчи, спелар).
1 сущ. от глаг. eşmək 1, расковыривание; рытьё, разрывание, разрытие 2 сущ. от глаг. eşmək 2: 1. скручивание, закручивание, кручение, крутка 2
Tam oxu »I (Cəlilabad) bulaq. – Su gəzeymişdər, göreylər bi eşmə var, içeylər su II (Salyan) suyun altında üzmənin bir növü
Tam oxu »1. “Eşmək”dən f.is. 2. sif. Burulmuş, eşilmiş, eşilib hazırlanmış. Eşmə qamçı. – Molla uzun və qara müştüyün başına sancılmış eşmə papirosa qullab vur
Tam oxu »