HƏŞİR

[ər.] сущ. 1. дин. мяшердин югъ, къиямат (эхирзаман хьана дуьнья чкӀайдалай кьулухъ кьейибурал виридал чан хтана къарагъ хъувун; кил. qiyamət 1); 2. къиямат, гьарай-эвер, мярека (кил. qiyamət 3); 3. həşrədək нареч. къияматдалди, къиямат къалди, гьич са чӀавузни; 4. həşrində гьайда, фикирда, къайгъуда; ** həşir qoparmaq (qatmaq, salmaq) гьарай-эвер кутун, гьарай кутун, дяве акъудун, къиямат акъудун, кил. qiyamət (qiyamət qoparmaq a); həşir qopmaq гьарай-эвер акъатун, гьарай акъатун, велвела гьатун, къиямат акъатун, вири сад-садак акахьун, кил. qiyamət (qiyamət qopmaq); həşirə qalmaq кил. qiyamət (qiyamətə qalmaq); həşirə qədər кил. qiyamət (qiyamətə qədər, qiyamətəcən).