İZİN
\[ər.\] сущ. изин, ижаза, рухсат; izin vermək изин гун, ижаза гун.
i. permission; permit; ~ vermək to permit, to allow, to give* permission; ~ almaq to get* / to have* permission
Tam oxu »İZİN [Hacı:] Mən sənin ağandan iznini alaram (Ə.Haqverdiyev); İCAZƏ Fəttah: İcazəni mən alaram (B.Bayramov); MÜSAİDƏ Qapıçı telefonla müdirdən müsaidə
Tam oxu »сущ. разрешение (право на совершение чего-л.), позволение. İzin almaq получить разрешение, izin almadan без разрешения, без позволения, без спроса; iz
Tam oxu »is. [ər.] İcazə, rüsxət. İzin istəmək. İzin vermək. – Ələsgərəm, eşq oduna qalannam; İzin versən, yar, başına dolannam
Tam oxu »