1. köhn. allaf dükanı (taxıl, un və s. satılan dükan); 2. talvar (məh.).
1. dəniz. lövbər, ləngər; лабар вегьин lövbər salmaq; 2. dan. düşərgə; лабар кутун düşərgə salmaq; * лабар вегьин a) lövbər salmaq (atmaq), bir yerdə
dilç. dodaqlanan; лабиал ван dilç. dodaqlanan səs.
laborant.
laborantlıq.
laboratoriya; лабораториядин laboratoriya -i [-ı].
lava (vulkanın ağzından çıxan ərgin odlu kütlə).
(-ди, -да, -ар) məşəl.
(-ди, -да, -ар) 1. dəvə; 2. лавардин dəvə -i [-ı]; лавардин йис dəvə yunu; * лавар къуш zool. dəvəquşu
1. dəvəçi; я лавар рекьида, я лаварбан. Ata. sözü ya dəvə ölər, ya dəvəçi; 2. sarban, sarvan, dəvəçi; karvanbaşı
1. dəvəçilik; 2. karvanbaşılıq.
(-ди, -да, -ар) lavaş, yuxa, yayma; чар авай лаваш yağlı lavaş, qat-qat lavaş; лаваш акьалун yuxa yaymaq (xəmirdən); хапӀад(ин) лаваш əriştəlik lavaş,
köhn. lavaşçı.
lovğa, dikbaş, təkəbbürlü, təşəxxüslü, iddialı; лавгъа кас lovğa adam; лавгъа хьун lovğa olmaq, lovğalanmaq, lovğalaşmaq
lovğalıq, özünü öymə; təşəxxüs, təkəbbür; лавгъавал авун lovğalıq etmək, özünü öymək.
zərf lovğa-lovğa, təkəbbürlə, təşəxxüslə, dikbaşlıqla.
1. bot. dəfnə, dəfnə ağacı; 2. лаврдин dəfnə -i [-ı]; лаврдин пеш dəfnə yarpağı.
lavsan (sintetik parça); лавсандин lavsandan tikilmiş.
(-ди, -да, -ар) düşərgə.
lağ, istehza, rişxənd, masqara, ələ salma; лагъ авун lağ etmək, lağa qoymaq, ələ salmaq, masqaraya qoymaq, gülmək
1. boş danışıq, boş söhbət, cəfəngiyyat; 2. lağ-lağ, boşboğaz, çoxdanışan, çərənçi, naqqal, lağlağı; лагълагъ авун bax лагълагъун
(-из, -на, лагълагъ ая/-а) f. lağ-lağ danışmaq, boş-boş danışmaq; boşboğazlıq etmək, çərənləmək.
lağlağçı; bax лагълагъ 2).
1. deyişmə, sözləşmə, mübahisə, höcətləşmə; 2. şerləşmə, deyişmə (aşıqlar arasında); 3. dan. xəbərçilik, qeybət, dedi-qodu; * лагь-лугьун авун a) bir-
-ncı, -nci, -ıncı, -inci, -uncu, -üncü (miqdar saylarından sonra gələrək sıra sayları əmələ gətirir); сад лагьай birinci; ругуд лагьай altıncı; пуд ла
1. keçm. zam.: bax лугьун; 2. “лугьун”-dan f.bağl. deyib, deyərək.
laz (Cənubi Qafqazda xalq); лаз чӀал laz dili.
(лацади, лацада, лацар) 1. ağ gil (gil və əhəngdən ibarət çöküntü süxur); лацадай асунун ağartmaq, ağ gil məhlulu ilə şirələmək (divarı və s
(лаца, лаца, лацар) dan; лацан экв dan işığı; лаз ягъун (лаз гун) dan atmaq, dan yeri ağarmaq (açılmaq, qızarmaq, sökülmək), sübh açılmağa başlamaq
lazaret (hərbi xəstəxana).
lazım, gərək, vacib; lazımi, gərəkli, zəruri; лазим атун lazım gəlmək, vacib olmaq, zəruri olmaq; лазим туш lazım deyil, ehtiyac yoxdur, lüzum yoxdur;
lazımlıq, gərəklik, vaciblik, zərurilik; lüzum, ehtiyac.
lay-lay, layla səsi; лай-лай авун (ягъун) a) lay-lay demək, layla çalıb yatırmaq; b) məc. arxayın etmək, yuxulatmaq, başının altına yastıq qoymaq
layiq, münasib, yaraşan, uyğun; лайих акун layiq görmək, layiq bilmək, yaraşdırmaq; layiq görülmək, layiq hesab edilmək; лайих хьун layiq olmaq, qazan
(-ди, -да, -яр) layla(y), beşik (nənni) nəğməsi; лайла(яр) ягъун a) laylay demək, laylay oxumaq; b) məc
layner (iri və sürətli nəqliyyat gəmisi).
(-уни, -уна, -ар) lək, kərdi; лак авун lək düzəltmək, ləkləmək.
peyin, mal peyini; zığ (yaş peyin töküntüsü).
(-ди, -да, -ар) lak (spirtdə həll edilmiş qatran); чӀулав лак qara lak; лак ягъун lak vurmaq, lak sürtmək, laklamaq
lak (Dağıstanda xalq); лак чӀал lak dili.
zərf lakca, lak dilində.
dial. 1. zool. naqqa (balıq); 2. irigövdəli (adam).
keç. dar ağacından asılan adamın başına keçirdikləri torba, örtük.
oyuq (ölünü qoymaq üçün qəbrin içində qazılmış); лакьандин къван ölü qoyulan oyuğun üstünü örtmək üçün iri daş lövhə
(-уни, -уна, -ар) parçaya və s. düşmüş ləkə; лакӀ-лакӀ хьун bax лакӀлакӀ (лакӀлакӀ хьун).
(-ди, -да, -ар) ləqəb, ayama; лакӀаб эцигун (лакӀаб гун, лакӀаб ягъун) ləqəb vermək, ayamalamaq.
dan. k.t. 1. xərək (şum, səpin və ya biçində buraxılmış yer); 2. ala, ləkə, alaca (taxıl zəmisi suvarıldıqda, su basmayıb quru qalan yer)
лакӀлакӀ авун ləkə-ləkə etmək, ləkələndirmək, ləkələmək, batırmaq, bulamaq; лакӀлакӀ хьун ləkə-ləkə olmaq, ləkələrlə örtülmək, ləkələnmək
1. lal, dilsiz; лал кас lal adam; 2. məc. sakit, səssiz, səssiz-səmirsiz; aram, dinc; лал йиф lal gecə; 3
хьун f. 1. lal olmaq, danışmaq qabiliyyətini itirmək, lallaşmaq; 2. məc. susmaq, dinməmək, danışmamaq, səsini çıxarmamaq, mumlamaq