dial. araçı (toyun musiqi-rəqs bölümünü idarə edən).
araçılıq (məh.); чавучивал авун araçılıq etmək (toyda).
köhn. 1. carçı; çovuş; 2. çovuş, aşağı rütbəli məmur; 3. dan. tarla (bostan) gözətçisi.
çovuşluq, çovuş vəzifəsi.
köhn. 1. xəbərçi, xəbərçilik edən, şeytan, çuğul, çuğulçu (adam); 2. məc. xəbərçi, carçı, müjdəçi.
nida 1. hoş (ulağı dayandırmaq üçün çıxarılan səs); 2. keçini, eşşəyi qovlamaq üçün çıxarılan səs.
yetkin, hər cəhətdən yetişmiş; * чагъинда хьун yetkinləşmək.
dial. bax. жагъун.
dial. bax. жагъурун.
(чату, чата, чатар) 1. dəmirçixana; кицӀи чатукай вуч тухуда? Ata. sözü it dəmirçi dükanından nə aparar?; 2
(-ди, -да, -яр) çadır.
(гунуг.п.) bax чун; чаз акуна biz gördük; чаз гана bizə verdi; * чаз чиз bizcə, bizim fikrimizcə.
(-ди, -да, чаяр) 1. çay, çay bitkisi; qurudulmuş çay yarpağı; 2. çay, içki; чай хъун çay içmək; чай къачун çay dəmləmək; * дагъдин чай bot
(чкад. п.) bax чун; харжи чай акъатна xərc bizdən çıxdı.
çay-çörək; чай-фу гун çay-çörək vermək.
(-ди, -да, -ар) boran, çovğun, qasırğa; çovğunlu hava.
çaydan (su qaynatmaq üçün).
1. çay -i [-ı]; чайдин пеш çay yarpağı; 2. “чай” söz. sif. чайдин тала k.t. çay tarlası; чайдин къаб çayqabı, çaydan; чайдин тӀур çay qaşığı
(-ди, -да, -яр) zool. qağayı (quş); чайкадин qağayı -i [-ı].
çaynik (çay dəmləmək üçün).
çayxana, çayçı, çayçıxana.
çayçı (1. k.t. çaybecərən; 2. çayxanada xidmət edən adam; 3. çayxana, çayçı dükanı).
çayçılıq; чайчивилин çayçılıq -i [-ı].
ЧАКАЙ, ЧАКДИ (чкад.п.) bax чун.
[ччак] yal (itə verilən horra halında yemək); кицӀиз чак гун itə yal vermək, yallamaq; * чак гзаф хьун yalı artıq düşmək, varlanmaq, dövlətlənmək; qud
(-уни, -уна, -ар) 1. yalaq, lağan (itə xörək verilən qab); 2. məc. dan. köhnə boşqab; 3. bax чак [ччак]
bax цӀакул.
(-ри, -ра) c. bax цӀакулар.
(-ди, -да, -ар) 1. zool. çaqqal; чакъалдин çaqqal -i [-ı]; 2. məc. bədxasiyyət, qılıqsız, bədrəftar (adam)
чакъвалай авун gəmirmək, dişləmək, çeynəmək, yemək, qırıb tökmək; parçalamaq, dağıtmaq; didmək, didişdirmək
(-ди, -да, -яр) 1. iri neştər; 2. bax чукӀул.
(-ди, -да, -ар) 1. kəpitkə, kilkə, lif, didinti (çətənə, kətan liflərindən çıxan qırıntılar); 2. sıxı (ağızdan dolduran tüfəngi dolduranda barıtın və
nida hoş (eşşəyi dayandırmaq üçün çıxarılan səs).
çal; açıq-boz və ya tünd-boz; чал балкӀан çal at; * чал хьун çallanmaq, çallaşmaq, bozarmaq.
чал авун bax чалун.
ЧАЛАЙ, ЧАЛДИ (чкад. п.) bax чун; тахсир чал алач günah bizdə deyil.
(-ди, -да, -яр) çala, çökək yer, çuxur yer, çökəklik.
(-ди, -да, -ар) zool. çalağan; чалагъандин çalağan -i [-ı].
“чалун”-dan f.sif.; bax чалун.
çal rəngdə olma, çal şeyin halı.
(-ди, -да, -яр) 1. qoşqu aləti (xırman döyüləndən sonra közəli yığmaq üçün); 2. arabanın üstündə quraşdırılmış iri səbət; * чалид руфун квайди yekəqar
1. haramzadə, bic, hiyləbaz, yaramaz, tülüngü (adam); 2. abırsız, həyasız, utanmaz; pozğun, əxlaqsız; 3
1. haramzadəlik, kələkbazlıq, hiyləbazlıq, biclik; 2. abırsızlıq, həyasızlıq, utanmazlıq; əxlaqsızlıq, pozğunluq; 3
1. çalma, əmmamə, sarıq; 2. dial. çilingağacnan oynanılan uşaq oyunu.
1. qarışıqlıq, çaxnaşma, hərc-mərclik; 2. məc. dolaşıq, qarışıq, qat-qarışıq, çalpaşıq.
(-из, -на, -а) f. 1. eşmək, qazımaq, qurdalamaq, eşələmək (qumu, külü, torpağı və s.); 2. is. eşələnmək; eşələnmə; гьикьван тух хьайитӀани, вечрен пеш
(-из, -на, -а) f. 1. çırpınmaq, özünü xilas etməyə (qurtarmağa) çalışmaq; 2. çapalamaq, çox çalışmaq, əlləşmək, cəhd etmək (zor bir vəziyyətdən qurtar
[ччам] (-ра, -ра, -ар) bəy (toyu edilən, evlənən oğlan); * чамра(н) макьам bəy havası; * чам хьиз акун təzə bəy kimi görünmək, cavan (gümrah) görünmək
əyrilik; чам квай əyri, əyilmiş, qatlanmış, bükülmüş (qövs şəklində); чам квай тур əyri qılınc;чам квай лаш əyri çubuq; чам гун əyilmək, bükülmək, qat
çamadan.