MƏNHUS
[ər.] прил. татугай, бедбахт, няс; // усал, пис, алчах.
sif. [ər.] Uğursuz, bədbəxt, nəhs. [Mahmud] bir də əllərini qovzadı, istədi keçmişki həyatından o mənhus dəqiqələri qoparıb atsın
Tam oxu »прил. устар. 1. злополучный, злосчастный. Mənhus gün злополучный день 2. подлый, гнусный. Mənhus qanun гнусный закон
Tam oxu »sif. malheureu//x, - se, malencontreu//x, - se ; néfaste, funeste ; ~ gün jour néfaste
Tam oxu »Ərəbcə nəhs (bizdə nəs kimi işlədilir) sözü ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Tam oxu »