məəttəl
məəttəl
[ər. müəttəl] сущ. 1. рехъ хуьнуьх, вил алаз (вилив хуьз, вил галаз) акъвазун, вилив хуьн; // геж хьунухь; məəttəl etmək (eləmək) геж авун, гежарун, р
Tam oxu »sif. ~ qoymaq ahurir vt, ébahir vt ; faire attendre qn ; ~ qalmaq rester vi (ê) ahuri, -e ; être stupéfait, -e ; rester vi (ê) baba fam
Tam oxu »s. 1. waiting (for); expecting; 2. need of; 3. not knowing what to do; ~ qalmaq / olmaq 1) to be* in need of; 2) to be* upset; not to know what to do;
Tam oxu »в сочет. 1. məəttəl qalmaq: 1) недоумевать, испытывать, испытать сомнение, удивление вследствие неясности, непонимания чего-л
Tam oxu »is. [ər. müəttəl] 1. Gözləmə, intizar. Elə kəndlilər bu sözün məəttəli idi(lər). Qantəmir. [Vahid:] Elə bil anam bu suala məəttəl imiş
Tam oxu »1. ожидающий, выжидающий; 2. удивление; 3. пораженный, недоумевающий; 4. праздный, свободный, незанятый (вынужденно);
Tam oxu »