1. Bədəndə dərinin altında əmələ gələn sulu qabarcıq; suluq.
□ Qabar olmaq – bax qabarlamaq 1-ci mənada.
[Mahmud:] Balta vurmaqdan qollarım düşdü, əllərim suluq-suluq qabar oldu.
2. Çox sürtülməkdən, toxunmaqdan qalınlaşmış, sərtləşmiş ət təbəqəsi; döyənək.
□ Qabar bağlamaq, qabar olmaq, qabar çalmaq – bax qabarlamaq 2-ci mənada.
[Şərəf xanım:] Gecə-gündüz işləməkdən əllərim qabar olmuşdur.
Ayaqlarım yolunda qat-qat qabar bağlamış.
Bəs səbəb nədir, yazmır anaya bircə kağız; Oğul-oğul deməkdən qabar oldu dil, ağız.
3. Su üzündə yağış damcılarından əmələ gələn köpükcük; qabarcıq.