QAFİYƏ
\[ər.\] сущ. лит. рифма (шиирда, манида цӀарарин эхирда сад-садав кьур, сад-садав туькӀвей гафар, ванер).
Ərəbcədir, cəm forması qəvafi kimidir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti) “Qafiyə” sözünün kökü olan قفو birinin izində olmaq, birini təqib etmək anl
Tam oxu »сущ. рифма 1. лит. созвучие окончаний слов, завершающих стихотворные строки 2. муз. стихотворная форма, используемая ашугами
Tam oxu »is. [ər.] ədəb. Şeirdə: beytlərin və ya misraların son söz və ya səslərinin uyğunluğu, həmahəngliyi. Bu şerin qafiyələri düz gəlmir
Tam oxu »