f. to cause smb. to shout / to squall / to yell / to bawl
qışqırtmaq
icb. гьарайиз тун (гун), цӀвагъиз тун (гун), гьараюниз (цӀвагъуниз) себеб хьун.
f. faire crier qn, faire gueuler qn
глаг. kimi заставить кого кричать
kışkırtmak
icb. Birinin qışqırmasına, bağırmasına, çığırmasına səbəb olmaq; bağırtmaq
понуд. от qışqırmaq