Azərbaycan ekzoqam ailələri — azərbaycanlıların digər xalqların, etnik qrupların, tayfaların, dinlərin nümayəndələri ilə nikah bağlaması nəticəsində yaranan ailələr.
Ermənilərin əsrlər boyu müsəlman hakimlərinə tabe olması, onların türk tayfa ağsaqqalları ilə əlaqələri və tez-tez türk-erməni-fars evliliklərinin baş verməsi nəticəsində ermənilər fars-türk müsəlman mədəniyyətinin elementlərini, məsələn dillərini, adlarını, musiqilərini, qadınlarının cəmiyyətdə itaətkar mövqeyini və bəzi hallarda hətta çoxarvadlılığı qəbul etmişdir.[1]
Brokhauz və Efronun ensiklopedik lüğətinə görə, azərbaycanlılarla yaxın qonşuluq və daimi münasibətə görə tabasaranlılar onların Azərbaycan dialektini mənimsəyiblər və tədricən öz doğma dillərini unudublar.[2] Tabasaranlılarda azərbaycan dilinin güclənməsi müxtəlif səbəblərə, o cümlədən ailə-məişət (ekzoqam evliliklər) əlaqələrinə görədir.[3] Beləliklə, Tabasaran əhalisinin bir hissəsi (kəndlər: Ərsi, Zil, Gəmeydi, Muqartı, Dərvaq və s.) azərbaycanlılara assimilyasiya olunmuşdur.[4]
Azərbaycan və kürd dillərinin ortaq şəkildə bilinməsinin inkişafına Azərbaycan kürdləri ilə azərbaycanlı qadınların tez-tez nikaha girməsi öz təsirini göstərib. Bu da iki xalqın etnik olaraq yaxınlaşmasına töhfə verib. Kürd ailəsinə daxil olan azərbaycanlı qadınlar bəzən kürd dilini öyrənirdilər. Buna baxmayaraq, onlar adətən ana dilləri olan Azərbaycan dilində danışmağa davam edirdilər. Kürdlər özləri qeyd edirdilər ki, azərbaycanlı qadınlarla evlənəndə kürd kişilər tez-tez dillərini unutmağa başlayır, belə ailələrin uşaqları da əsasən kürd dilini bilmirdilər.[5]
Azərbaycan ləzgilərində digər xalqlarla, başlıca olaraq, azərbaycanlılarla ailə qurma hallarına rast gəlinir. 1925-ci ildə ləzgilərin türklər (azərbaycanlılar) ilə qurduğu 64 ailə var idi.[6] 1951–1962-ci illərdə edilən araşdırmaya görə, azərbaycanlılar və ləzgilər arasında kifayət qədər ekzoqam nikahlar bağlanmışdı.[7] Azərbaycanın 1991-ci il statistikasına görə, ləzgilərin beşdə biri (19.2%) digər xalqların nümayəndələri ilə, başlıca olaraq azərbaycanlılarla nikahda idi.[8]
Gürcüstan azərbaycanlılarınınetnik kimliklərini qorumaqlarının və assimilyasiyaya məruz qalmamaqlarının səbəblərindən biri də Gürcüstandakı digər xalqlarla ailə qurma ehtimallarının çox zəif olmasıdır.[9] Xristian-müsəlman nikahlarının sayı digər etnik qruplar arasındakı xristian nikahlarının sayından çox azdır. 2011-ci ilin statistikasına görə, Gürcüstanda gürcü və azərbaycanlının qurduğu ailələrin sayı 2229-dur. Müqayisə üçün, 19325 gürcü-rus, 15013 gürcü-erməni, and 11501 gürcü-osetin ailəsi bu dövrün statistikasında qeyd edilmişdir.[10]
1980-ci illərin sonlarında Azərbaycanda müxtəlif etnik qrupların nümayəndələrinin ailələri şəhərlərdə ümumi nikahların 14 faizini, kəndlərdə isə 2 faizini təşkil edirdi. Azərbaycan qadınları digər xalqlarla nikah bağlanmasını kişilərin ədalətə sığmayan imtiyazı olaraq görürdü. Bundan başqa, 1993-cü ildə İran hökumətinin aldığı qərara görə, heç bir iranlı kişi dövlətdən icazə almadan Azərbaycan Respublikasından olan qadınla evlənə bilməzdi.[11]
Azərbaycanlının xristianla eşq yaşaması mövzusu Azərbaycan ədəbiyyatında mövcuddur. XVI əsr "Əsli və Kərəm" dastanı, XIX–XX əsrlərə aid "Bahadır və Sona", "Əli və Nino" əsərləri bu qəbildəndir. "Əsli və Kərəm" dastanının XVI əsr Azərbaycan versiyasında Kərəm Gəncə hökmdarı Ziyad xanın oğludur, Əsli isə erməni Qara-keşişin qızıdır. Dini fanatizm gənclərin qovuşmasına imkan vermir və onların ikisi də ölür. Üzeyir Hacıbəyov 1912-ci ildə bu dastan əsasında "Əsli və Kərəm" operasını yazmışdır.[12][13] Yazıçı Elçin isə "Əsli və Kərəm" dastanı əsasında "Mahmud və Məryəm" romanını yazmış, bu romana əsasən eyniadlı film çəkilmişdir.[14][15]
Qarabağ xanının qızı Xurşidbanu Natəvan və qumuq əsilli, Dağıstan zadəganı Xasay xan Usmiyev. Bu ailənin siyasi məqsədlərlə qurulduğu fikirləşilir. Mixail Vorontsov Azərbaycanda üsyanların çıxmasından qorxduğu üçün hər yerə müşahidəçilər qoyurdu və buna görə də Natəvanı öz yavəri Xasay xanla evlənməyə məcbur etmişdi. Natəvan onu sevməmiş və illər boyunca məcburi olaraq onunla yaşamışdır.[16]
Azərbaycan əsilli Türkiyə aktyoru Məmməd Karaca və erməni əsilli Türkiyə aktrisası İrma Feleqyan (Toto Karaca). Onların oğlu Cem Qaraca Anadolu roku hərəkatının əsas üzvlərindən biridir.[20]
Azərbaycan-sovet müğənnisi Müslüm Maqomayev və rus müğənnisi Tamara Sinyavskaya. Tamara xanım Azərbaycan Respublikasının xalq artistidir (10 sentyabr 2002),[21] Rusiya-Azərbaycan mədəni əlaqələrinin möhkəmləndirilməsində xidmətlərinə görə, Azərbaycanın "Şöhrət" ordeni ilə,[22] Azərbaycan mədəniyyətinin təbliği sahəsində xidmətlərinə görə, Azərbaycanın "Dostluq" ordeni ilə təltif edilmişdir.[23]
↑Stepan Lisitsian. Armenians of Nagorno-Karabakh; p. 44
↑Кавказские языки // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890–1907.
↑Сергеева Г. А. Межэтнические связи народов Дагестана во второй половине XIX–XX вв. (этноязыковые аспекты) // Кавказский этнографический сборник. — Изд-во Академии наук СССР, 1989. — Т. 9. — С. 112.
↑М. М. Ихилов. НАРОДЫ ЛЕЗГИНСКОЙ ГРУППЫ. 1967 г. Дата обращения: 19 марта 2015. Архивировано 2 апреля 2015 года.
↑Волкова Н. Г. Этнические процессы в Закавказье в XIX–XX вв. // Кавказский этнографический сборник. — М.: Изд-во АН СССР, 1969. — Т. 4. — С. 45.
↑Статистический справочник по Азербайджану на 1926 год / Под редакцией В. Смирнова. — Баку: Изд. Азербайджанского центрального статистического управления, 1927. — С. 25.
↑ Natalia Volkova. "Ethnic Processes in the Georgian SSR"; p. 17. In: Gardanov, Valentin (ed.). Ethnic and Cultural-Domestic Processes in the Caucasus. Moscow: Nauka, 1978.
↑Elene Medzmariashvili, Manana Shekiladze, et al. (ed.) How We Lived in Georgia in the Twentieth Century, 2011. p. 40
↑Асли и Керем // Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд. — М. : Советская энциклопедия, 1969–1978.
↑Дадашзаде А. Азербайджанская литература // История всемирной литературы в девяти томах. — М.: Наука, 1987. — Т. IV. — С. 418.
↑Məhəbbət haqqında daha bir əfsanə: [Xalq yazıçısı Elçinin "Mahmud və Məryəm" romanı əsasında çəkilmiş eyniadlı filmin nümayişi haqqında] //Azərbaycan.- 2013.- 1 oktyabr.- S.12.
Ихилов, М. М. Народности лезгинской группы: этнографическое исследование прошлого и настоящего лезгин, табасаранцев, рутулов, цахуров, агулов. — Махачкала: ДФ АН СССР, ИИЯЛ им. Г. Цадасы, 1967. — 370 с.
Алексеев М. Е., Казенин К. И., Сулейманов М. Дагестанские народы Азербайджана: политика, история, культур. — М.: Европа, 2006. — ISBN 5-9739-0070-3.
Tohidi, N. (2000). "Gender and National Identity in Post-Soviet Azerbaijan: A Regional Perspective". In Gender and Identity Construction. Leiden, The Netherlands: Brill.
Sibgatullina, G., & Kemper, M. (2018). Between Salafism and Eurasianism: Geidar Dzhemal and the Global Islamic Revolution in Russia. In A. K. Bustanov, & M. Kemper (Eds.), Russia's Islam and Orthodoxy beyond the Institutions: Languages of Conversion, Competition and Convergence (pp. 91–108). Routledge. https://doi.org/10.4324/9781351022422, https://doi.org/10.1080/09596410.2017.1287485
Джафарзаде А. Хуршид Бану Натаван — поэтесса и художница Азербайджана XIX века // Труды республиканского рукописного фонда. — Баку, 1961. — Т. I.