ZƏHRİMAR

[fars.] сущ. зегьримар (асул мана “гъуьлягъдин зегьер” яз агъадихъ къалурнавай манайра: 1. зегьер, гзаф туькьуьл затӀ манада; 2. гзаф пис, хуш текъвер, нифретдиз лайих, рикӀиз такӀан затӀунин гьакъинда; 3. экъуьгъун манада; 4. тӀвар лугьуз такӀан затӀуниз ишара); ** zəhrimar olmaq, zəhrimara dönmək кил. zəhər (zəhərə dönmək); zəhrimara qalsın, zəhrimara qalmış зегьримар хьуй, зегьримар хьайи (къаргъишун, экъуьгъун манада).